.-.-. A I - K O .-.-.
แม่ไอโกะไม่ยอมมาอัพเดทเรื่องซะที ตอนนี้กำลังยุ่งหนะ จากเดิมที่ยุ่งเรื่องเช่าบูธขายอาหารที่สยาม (แล้วขาดทุน ก็เลยเครียดมาก… เอ้ย ยุ่งมาก) ต้องไปดูบ่อยๆ ตอนนี้ที่สยามไม่ยุ่งมากแล้ว (ไม่ขาดทุนแล้ว) ไปดูแค่อาทิตย์ละหนเอง... แล้วถ้างั้นแม่ไอโกะยุ่งเรื่องอะไรล่ะ
ก็ประมาณว่ายุ่งเรื่องคิดว่าจะทำยังไงจะสร้างความมั่นคงในชีวิตให้กับไอโกะหนะ คือ ในสภาวะที่ดอกเบิ้ยธนาคารต่ำต้อย เงินที่ฝากไว้ก็ไม่ผลิดอกออกดอกผลมากเหมือนสมัยก่อน แม่ไอโกะก็เลยต้องคิดๆๆ ว่าจะเอาเงินไปทำอะไรดีที่มันได้ผลตอบแทนมากกว่านี้ ตอนนี้ก็เลยไปวุ่นเรื่องการลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ ประมาณว่าจะหาข้อมูลการลงทุนในหุ้น หรือในกองทุนเปิดต่างๆ ฯลฯ ได้ข้อมูลมากน้อยยังไงก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆไม่มีเวลามาอัพเดท อี๊นิจ (อี๊ = น้า เป็นภาษาจีนแคะ) เลยแอบมาเล่าเรื่องไอโกะแทน
ไอโกะช่างจินตนาการ
แม่กับป่าป๊าของไอโกะบอกว่า ไอโกะช่างจินตนาการ เวลาไอโกะดูหนังสือ ก.ไก่ ข.ไข่ แบบที่มีรูปประกอบ บางรูปไอโกะจะมองๆอยู่ซักพักหนึ่ง หลังจากทำความเข้าใจรูปได้แล้ว ไอโกะจะทำท่ากลัว แล้วพอทีหลังหนูมาเปิดหนังสือเจอรูปนั้นอีกก็จะรีบเปิดไปหน้าอื่น เพราะกลัว ไม่อยากดู
ตอนที่อาม่าไปเที่ยวทางทางเหนือ (อี๊จำจังหวัดไม่ได้ซะแล้วหละ ไอโกะเอ๋ย) แล้วแวะช็อปปิ้ง อาม่าซื้อตุ๊กตาให้ไอโกะ เป็นแบบที่หน้ากับมือเป็นพลาสติก ทำเหมือนเด็ก (ฝรั่ง) จริงๆ ใส่ชุดเสื้อผ้าใส่หมวกมีระบายขนปุยๆเ แล้วเวลาบีบที่ท้องก็ส่งเสียงร้องและมีไฟกระพริบที่แก้มเสียด้วย
อาม่าอุตส่าห์ลงทุนซื้อให้ไอโกะเชียวนะ (ปกติอาม่าชอบขอของเล่นที่คนอื่นเบื่อแล้วแต่ยังดีๆอยู่มาให้ไอโกะ แบบว่าเป็นการให้ไอโกะรู้จักประหยัดตั้งแต่เด็กๆไง) แต่พอเอาให้ไอโกะ หนูก็มอง มอง มอง แล้วซักพักก็กระพริบตาปริบๆ ทำตาปรือๆ แบบไม่อยากดู พอลืมตามาแล้วยังเห็นตุ๊กตาอยู่ ก็รีบโผไปเกาะป่าป๊าแถมหันหน้าหนีอีก
ตอนแรกทุกคนก็ยังไม่ค่อยเชื่อว่าไอโกะจะกลัวตุ๊กตา แต่พอเอาตุ๊กตาไปใกล้ๆ หนูก็ทำตาปรือ หันหน้าหนีอีก หนูทำท่ากลัวได้ตลกมาก แทนที่พวกเราจะสงสารหนู ก็เลยแกล้งๆ เอาตุ๊กตาไปใกล้ๆอีก แต่ตอนหลังอาม่าก็บอกว่าไม่ให้แกล้งไอโกะ เพราะเดี๋ยวจะฝันร้าย
สรุปว่าอาม่าต้องเอาตุ๊กตาไปให้พี่ศิมาเล่น ปรากฏว่าพี่ศิมาไม่กลัว แถมชอบมากๆด้วย ไอโกะคงช่างจินตนาการไปหน่อย เห็นตุ๊กตาแล้วคิดวาดภาพไปไกล ก็เลยกลัว...
เสียงสัตว์ร้อง
อี๊ได้เจอไอโกะอย่างมากแค่เดือนละครั้งเวลาที่แม่ไอโกะพาไอโกะไปเยี่ยมกุ๊งกับอาม่าที่แม่กลอง ตอนไปถึงแรกๆหนูจะจำอี๊ไม่ค่อยได้ ไม่ยอมให้อุ้ม ไม่ยอมเล่นด้วย ต้องใช้เวลารำลึกความจำแป๊บหนึ่งก่อน แต่ช่วงที่ผ่านมาหนูเก่งขึ้นเยอะ เดินได้แล้ว (เมื่อก่อนจะเป็นแบบเดินเกาะๆไปตามโต๊ะเก้าอี้ แต่พอให้เดินห่างโต๊ะเก้าอี้ออกไป ไม่มีที่เกาะ ไอโกะก็นั่งลงคลานซะเฉยๆ)
นอกจากนี้แล้วไอโกะก็ฟังรู้เรื่องขึ้นเยอะ แต่ยังไม่ยอมพูดซะที หนูชอบทำเสียงขู่โฮกๆ ในคอเวลาถูกใจหรืออยากได้อะไร แล้วก็ชอบเสียงอู๊ดดดด ยาวๆ พอตอนหลังมีคนสอนไอโกะว่าเสียงขู่ที่หนูชอบทำคือ เสียงเสือร้องเสียงเสือ อู๊ดดดด คือเสียงหมูร้อง และมอ มอ คือเสียงวัว ไอโกะก็จำได้ พอไอโกะมาที่แม่กลอง แม่ไอโกะก็รีบให้ไอโกะโชว์ความสามารถใหม่นี้ให้อาม่าดู อาม่าก็ชมว่าไอโกะเก่ง แต่พอไอโกะโชว์ให้อี๊ดู กลับโดนอี๊แกล้งให้ชิปเสีย อี๊แกล้งถามว่า
“ไอโกะหมูร้องยังไง”
พอไอโกะจะร้องอู๊ดดดด อี๊ก็ชิงพูดต่อว่า
“หมูร้อง โฮก โฮก”
ไอโกะก็งง แล้วอี๊ก็ถามต่ออีกว่า
“ไอโกะเสือร้องยังไง” แล้วก็รีบบอกต่อว่า “เสือร้อง มอ มอ”
“แล้ววัวล่ะ ร้องยังไง” แล้วก็รีบบอกต่อว่า “วัวร้อง อู๊ด อู๊ด”
ทีนี้ไอโกะก็เลยชิปเสีย ถามว่าตัวอะไรร้องยังไง ไอโกะก็นึกอยากร้องอะไรก็ร้อง ไม่ตรงกับที่สอนไว้แต่แรกซะแล้ว (ฮ่าๆๆๆ)
