.-.-. A I - K O .-.-.
ไอโกะ...
ช่วงนี้ดูเหมือนแม่จะยุ่งจังเลย มีเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ต้องทำเยอะแยะไปหมด ยังดีที่แต่ละเรื่องไม่ใช่เรื่องใหญ่โต ไม่ถึงขนาดทำให้เครียด แต่มันก็ทำให้ดูเหมือนไม่ค่อยมีเวลา รู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยได้ใส่ใจหนูเท่าที่ควร อย่างเมื่อเช้านี้ที่ป่าป๊ามาบอกแม่ว่า ป่าป๊าสังเกตว่าหนูเริ่มจะติดการ์ตูนทีวีแล้วนะ เพราะเห็นหนูนั่งดูทุกเช้าเลย ความจริงแม่ก็สังเกตเห็นเหมือนกัน แต่แม่ไม่ทันได้คิด เพราะตอนเช้าๆ สักสองสามอาทิตย์นี้ แม่เห็นหนูนั่งดูทีวีกับอาเน่บ่อยๆ แต่ที่แม่ดูมันเหมือนเป็นรายการสำหรับเด็ก แบบเซซามีสตรีท แม่ก็เลยไม่ได้สนใจ คิดว่าก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็เป็นภาษาอังกฤษ หนูจะได้คุ้นๆ กับภาษา แต่ป่าป๊าบอกว่า ไม่ใช่แค่นั้นที่หนูดู เพราะหลังจากจบรายการแบบนั้น มันก็จะเป็นการ์ตูนต่อยาวไปเลย หนูก็จะดูไปเรื่อยๆ ป่าป๊าพูดติดตลกว่า “นี่มันชักจะเหมือนฉันแล้วนะ นั่งเฝ้าจอทีวีท่าเดียวกันเลย” แม่ฟังแล้วก็ขำดี เพราะปกติแม่เป็นคนที่ไม่ดูทีวี เรียกว่าดูทีวีน้อยมาก ไม่ได้ติดรายการอะไร หรือหนังอะไรเลย พอหนูหลับ ป่าป๊าก็อยู่หน้าจอทีวี ถ้าไม่หลับ แม่ก็อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ นานๆ จะมีรายการอะไรสักอย่างที่แม่จะนั่งดูจริงๆ จังๆ กับป่าป๊า ป่าป๊าคิดว่าการดูทีวีเป็นการดึงหนูไปจากหนังสือที่หนูชอบ อีกหน่อยจะลำบาก บังเอิญว่าตอนนี้หนูยังเปิดช่องเองไม่เป็น (อีกไม่นานก็คงเป็น) ต้องพยายามดึงหนูกลับมาก่อน แม่คงต้องคอยดูหนูมากกว่านี้แล้วล่ะ
เรื่องโน้นเรื่องนี้
ตอนนี้หนูยังไม่เลิกติดจับแขนแม่ หนูชอบจับๆ แล้วก็หอมๆ ถ้าทางมันเขี้ยวมากๆ เวลากลางคืนตื่นขึ้นมาก็จะรีบปีนขึ้นเตียงมานอนข้างๆ แม่แล้วก็บอกว่า “หม่าม้า ไอโกะจะจับแขน” ตอนกลางคืนเป็นเวลาที่แม่ทรมานเหมือนกัน เพราะตอนนี้ท้องแม่ก็ใหญ่แล้ว นอนก็ไม่ค่อยถนัด หนูก็คอยจะจับแขนอยู่ตลอดเวลา ทำให้แม่นอนไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ วันก่อนหนูก็มาจับๆ แขนแม่อีกแล้วหนูก็ถามว่า “หม่าม้า...ทำไมแขนหม่าม้านิ่มจังเลย” แม่ไม่รู้จะตอบว่าไง ก็เลยบอกว่า “หม่าม้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” หนูก็จับๆ แขนแม่ แล้วสักพักหนูก็บอกว่า “ก็เพราะว่าไอโกะหอมทุกวันไง มันเลยนิ่ม ถ้าไอโกะไม่หอม มันก็แข็งเนอะ”
ป้าจินเป็นคนสอนให้หนูกินขนมปังจิ้มน้ำตาล ซึ่งเป็นเรื่องที่แม่ไม่ค่อยชอบใจเลย แต่มันเกิดขึ้นแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง จริงๆ แล้วหนูชอบน้ำตาลมากกว่า ขนมปังเป็นตัวอ้าง เวลาที่หนูกิน หนูก็จะกินขนมปังนิดเดียว แล้วก็จิ้มน้ำตาลเยอะๆ อีกหน่อยแม่คงต้องพยายามหาวิธีให้หนูเลิกให้ได้ วันก่อนหนูก็อ้อนอาเน่ขอกิน อาเน่ก็เทน้ำตาลใส่ถ้วยให้ พอหนูกินหมด หนูก็ยกถ้วยขึ้นมาเลียน้ำตาลที่ติดๆ อยู่ ทุกคนที่เห็นก็ว่าหนูกันใหญ่ กูโจ้ว่าหนูว่า “ไอโกะเลียชามเหมือนหมาเลย เหมือนมีมี่เลยเนี่ย” หนูทำหน้าคว่ำแล้วก็เถียงทันทีว่า “ไม่นะ...ไอโกะไม่ได้ปากยาวนะ ปากไอโกะแบนนะ” ทุกคนเลยหัวเราะขำหนูกันใหญ่เลย
