.-.-. A I - K O .-.-. |
|||
nitchawan - ppuk - hinghoi - ssff | |||
แม่ก็ต้องฝึก ลูกก็ต้องฝึก
// 2005-10-01
แม่รู้สึกว่าพักนี้ ใครๆ ก็คอยแต่จะตามใจหนูไปหมด ทั้งๆ ที่แม่กับป่าป๊าไม่ชอบ แล้วก็คอยจะขัดใจหนูเรื่อยๆ ถ้าเห็นว่ามันไม่ควร แต่บางทีแม่มานึกๆ ดู แม่ก็ว่ามันก็ยากเหมือนกันที่จะไม่ตามใจ เพราะเวลาที่หนูทำตัวน่ารัก ใครก็อยากจะเอาใจ เวลาหนูได้ของถูกใจ หนูก็จะทำท่าดีใจ หัวเราะชอบใจตื่นเต้นซะจนใครๆ ที่เห็นก็อดจะเอ็นดูไม่ได้ หรือเวลาที่หนูอยากจะได้อะไร แล้วร้องไห้ บางทีก็ร้องจนดูน่าสงสารจนใครๆ ก็ใจอ่อน สรุปว่าแม่เริ่มเข้าใจแล้วว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไหร่ที่จะไม่ตามใจเด็กๆ ไม่ว่าจะลูกหลานใครก็ตาม แต่ถึงยังไงก็ตาม อย่างน้อยแม่กับป่าป๊าก็พยายามจะไม่ตามใจหนูมากนัก วันก่อนแม่ก็ได้บทเรียนที่ดีมาจากการที่บังเอิญพาหนูเข้า 7-11 มา พอดีว่าแม่จะไปซื้อน้ำอัดลมให้ป่าป๊า พอซื้อเสร็จ ก่อนจะออกจากร้าน หนูก็เหลือบไปเห็น ไมโครโฟนของเด็กเล่นอันเล็กๆ ที่แม่เคยซื้อให้หนูอันนึง ราคาแค่ 5-6 บาท พอหนูเห็น หนูก็ทำท่าตื่นเต้นดีใจอยากได้มาก ตะโกนดังลั่นเลย “หม่าม้าดูสิ...นั่น ที่ร้องเพลง ไอโกะเอาได้มั้ย” เสร็จแล้วแม่ก็อุ้มหนูขึ้นรถ หนูก็ไม่ได้พูดถึงมันอีก แม่ก็เลยมาคิดๆ ดูว่า เออ...นี่ถ้าแม่เผลอซื้อให้หนูไปเลย เพราะคิดว่ามันถูกๆ แล้วหนูก็ไม่ได้งอแงอะไร ก็เท่ากับว่าแม่ตามใจหนูเรื่อยเปื่อย ซึ่งน่าจะเป็นการเพาะนิสัยที่ไม่ดีไปโดยต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัว อีกหน่อยพอหนูอยากได้อะไร แล้วไม่มีใครซื้อให้ หนูก็จะงอแงโวยวาย แล้วแม่จะไปว่าใครได้ล่ะ สรุปว่าแม่ก็ต้องฝึก ลูกก็ต้องฝึกเหมือนกัน เมื่อเดือนที่แล้ว มีอยู่วันนึงที่หนูต้องไปออฟฟิศกับแม่เพราะอาเน่ไม่อยู่ ต้องไปอุดรเพราะอาเจี้ยเสีย ป่าป๊าก็ไปกับแม่ด้วยเพราะต้องสัมภาษณ์ผู้จัดการที่จะดูแลอพาร์ทเม้นท์ ป่าป๊าสัมภาษณ์เสร็จก็ไปทำงานต่อ แม่ก็นั่งทำงาน น้ากัลกับน้าเนตรไม่เป็นอันได้ทำงาน ต้องมานั่งเล่นกับหนู ยุ่งจริงๆ เลย สักพักหนูก็บ่นปวดฉี่ แม่พาไปห้องน้ำแล้วหนูก็บอกว่า “หม่าม้า ไอโกะอึด้วยนะ” แม่ก็เลยเปิดประตูทิ้งไว้ แล้วก็เดินไปทำงานต่อ เสร็จแล้วแม่ก็ลืม พอเสร็จแล้วหนูตะโกนเรียกเสียงดังเลย พอแม่ไปถึงห้องน้ำ เห็นประตูถูกดันมาปิดมากกว่าเดิมหน่อย แต่ไม่ทันได้นึกอะไร ตอนที่ล้างก้นให้หนู หนูก็รีบอธิบายว่า “หม่าม้า ไอโกะปิดประตูนิดหน่อยนะ คนจะได้ไม่เห็น” รู้จักอายเป็นแล้วนะ |
|||