.-.-. A I - K O .-.-.

nitchawan - ppuk - hinghoi - ssff   

older recent guestbook host design

เรื่องตื่นเต้น // 2003-08-17

เรื่องตื่นเต้น

ไอโกะ..

เมื่อคืนวันพฤหัสที่ผ่านมา (14 ส.ค.46) มีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นที่บ้านของเรา เรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นได้ ตอนเช้าประมาณ 6 โมง หนูตื่นขึ้นมาร้องตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ หนูไม่ได้ร้องกินนมแม่ตอนกลางคืน หลังจากที่แม่ให้หนูกินนมตอนเที่ยงคืน แม่ก็จำได้ว่าหนูตื่นขึ้นมาครั้งนึง แม่ไม่รู้ว่ากี่โมง เพราะไม่ได้ดูนาฬิกา พอได้ยินเสียงแม่ก็เอาจุ๊บจุ๊บให้หนูดูด แล้วแม่ก็ลงมานอนข้างๆ รอว่าถ้าหนูร้อง แม่ก็จะให้หนูกินนม แต่ดูเหมือนว่าหนูจะไม่ร้อง เราสองคนก็เลยหลับกันถึงเช้า

ตอนที่แม่กำลังให้หนูกินนมตอน 6 โมงเช้านั่นเอง จู่ๆ กูโจ้กะกูเจินก็เปิดประตูเข้ามาในห้องเรา แล้วก็ถามหาปาป๊า แม่สงสัยว่ามีเรื่องอะไร กูโจ้ก็บอกว่ามีขโมยขึ้นบ้านเรา แม่ตกใจมาก รีบไปบอกปาป๊าที่กำลังอาบน้ำอยู่ แล้วก็รีบออกมาดูว่ามันเอาอะไรไปบ้าง รู้สึกว่าอะไรๆ มันก็ชุลมุนไปหมด แม่เดินกลับเข้ามาในห้องของเรา แล้วก็เห็นว่ากระเป๋าสะพายของแม่หายไป แม่ตกใจมาก เพราะตอนแรกแม่ไม่คิดว่ามันเข้ามาในห้องของเราด้วย เดินออกมานอกห้องอีกที จึงเห็นกระเป๋าแม่วางอยู่ที่หน้าห้องพระ ของทุกอย่างในกระเป๋าถูกเทออกมาหมด กระเป๋าสตางค์ยังอยู่ แต่เงินในกระเป๋า (ประมาณพันกว่าบาท) ไม่อยู่แล้ว

กระเป๋าสะพายที่แม่ใช้จะมีซิปด้านหน้ากับด้านในอีกสองช่อง ปรากฎว่าซิปด้านหน้าเปิดอยู่ แม่ใส่เงินไว้ในนั้นประมาณร้อยกว่าบาท มันเอาไปด้วย แต่ซิปด้านในกระเป๋ามันไม่ได้เปิด มีเงินอยู่ห้าหมื่นกว่า ไม่รู้ว่ามันดวงซวย หรือตาเซ่อก็ไม่รู้ที่ไม่เห็น แต่กูเจินบอกว่ามันดันมาทำบาปต่อหน้าพระ พระก็เลยปิดตามัน ทำให้มองไม่เห็น แม่คิดว่าเหตุการณ์นี้ พระน่าจะคุ้มครองพวกเราเป็นอย่างดี เพราะมันเข้าทุกห้องเลย แต่ไม่มีใครตื่น แล้วมันก็ไม่ได้ของมีค่าไปมาก ได้เงินรวมๆ กันไม่ถึงหมื่น โทรศัพท์ห่วยๆ 2 เครื่อง ที่พอจะมีค่ามากที่สุด ก็คงเป็นนาฬิกาของกูโจ้ (ประมาณสี่หมื่นกว่า) แต่ก็ใช้มานานหลายปีแล้ว เอาไปขายก็คงไม่ได้เท่าไหร่

ตอนแรกเราก็คิดว่ามันได้ไปแค่นั้น ผ่านไปสองวันถึงได้รู้ว่ามันเอาเครื่องเล่นวีซีดีที่มีแผ่นคาราโอเกะจ๊ะทิงจาที่หนูชอบไปด้วย สรุปแล้วมันเอาของทุกคนไปหมดเลย ยกเว้นปาป๊า ทั้งๆ ที่ปาป๊าถอดสร้อยคอทองคำหนักตั้งห้าบาทวางไว้กับมือถือและกระเป๋าตังค์ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ห่างจากจุดที่มันหยิบกระเป๋าสะพายแม่ไปแค่สองสามก้าวเท่านั้นเอง ถ้าไม่ใช่พระคุ้มครองก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้วล่ะ

วันนี้เราพาหนูไปตลาดน้ำวัดดอนหวายมา หนูไปที่นี่เป็นครั้งที่สองแล้ว อาเน่ซื้อของกลับมาเพียบเลย ขากลับได้กังหันแสนสวยกลับมาด้วย ตอนนี้ติดอยู่ที่หลังคาระแนงข้างบ้านเราแล้ว ดูเข้ากันเป็นอย่างดี การเดินทางวันนี้หนูทำตัวได้ดีมาก แม่ให้ห้าดาวไปเลย เพราะขาไปหนูนั่งในคาร์ซีทเล่นเพลินๆ แล้วก็หลับจนถึงที่ ขากลับก็ไม่งอแงจนเกือบจะถึงบ้านเลย แม่อยากให้การนั่งคาร์ซีทในรถของหนูราบรื่นแบบนี้ทุกครั้งเลย

prev // next