ไอโกะ...

เท่าที่แม่จำความได้ ตั้งแต่เล็กๆ อาม่ามักจะสอนเรื่องการประหยัดให้แม่และอี๊นิจอยู่ตลอดเวลา ทั้งคำพูดและการปฏิบัติให้เห็น แม่คิดว่าอาม่ามีกลวิธีในการสอนที่ดีมาก จนทำให้แม่และอี๊นิจตระหนักมาตลอดหลายปีว่าเราน่ะไม่ค่อยมีเงิน จะใช้จะซื้ออะไรก็ต้องประหยัด ตอนแม่ยังเล็กๆ จำได้ว่า อาม่าไม่ยอมนั่งแท็กซี่เลยถ้าไม่จำเป็น นั่งแต่รถเมล์ จนแม่และอี๊นิจโตเรียนหนังสือจบแล้ว ถึงมาคุยกันว่า ความจริงแล้วตอนนั้นน่ะ เราไม่ได้จนอย่างที่คิดเลย เราอาจจะไม่ได้ร่ำรวย แต่เปรียบเทียบกับคนอื่นๆ แล้วเราดีกว่ามาก แล้วก็ไม่จำเป็นต้องประหยัดขนาดนั้นๆ แต่จริงๆ แล้วแม่คิดว่าการที่อาม่าสอนแม่และอี๊นิจแบบนั้น เป็นเรื่องที่ดีมาก ทำให้เราไม่เป็นคนฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย ไม่ต้องเป็นหนี้เป็นสินใคร แม่ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่จะสอนให้หนูรู้จักค่าของเงินได้ขนาดไหน แต่สิ่งหนึ่งซึ่งแม่อยากให้หนูรู้จักทำก็คือ การหยอดกระปุก แม่ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้ เขายังมีกระปุกออมสินกันทุกคนหรือเปล่า เพราะแม่ไม่เห็นเขารณรงค์ให้ประหยัดและอดออมกันเลย ตอนแม่เด็กๆ ในทีวีจะมีโฆษณาของธนาคารออมสิน กระตุ้นให้เด็กๆ รู้จักการออมเงิน แม่เชื่อว่าสมัยนั้นเด็กๆ น่าจะมีกระปุกออมสินกันทุกคน แต่สมัยนี้ บางครอบครัวอาจจะคิดว่าไม่จำเป็น แต่แม่คิดว่ามันจำเป็น แม่เลยไปซื้อกระปุกออมสินให้หนูใบหนึ่ง กระปุกออมสินใบแรกของหนูทำจากสังกะสี มีลายการ์ตูนสีเขียวๆ เป็นรูปกล่องหกเหลี่ยมมีฝาแบบเปิดปิดได้ มีที่จับหิ้วได้ และมีกุญแจล็อคด้วย แม่ซื้อจากบางลำภูใบละ 59 บาท

ตอนที่แม่เอากลับมาให้หนูครั้งแรก หนูดีใจที่ได้ของใหม่เป็นปกติอยู่แล้ว หนูคงยังไม่เข้าใจหรอก ว่าเรามีกระปุกออมสินเอาไว้ทำอะไร ในความรู้สึกหนู มันก็คือ ของเล่นชิ้นหนึ่ง แม่เอากระปุกออมสินให้หนูแล้วก็หยิบเหรียญบาทหยอดให้หนูดู แล้วก็เขย่าๆ กระปุกให้มีเสียงกุ๊งกิ๊ง แล้วแม่ก็ให้หนูหยอดเหรียญเอง แรกๆ หนูก็หยอดไม่ได้ เพราะหนูยังควบคุมมือเล็กๆ ของตัวเองไม่ได้ดังใจ แม่ต้องช่วยเล็กน้อย สองสามวันผ่านไป หนูก็หยอดได้เก่งขึ้น คราวนี้ไม่ต้องช่วยแล้ว ทุกเย็นที่แม่กลับบ้านก็จะให้หนูเหรียญหนึ่ง หนูจะดีใจมาก ยกมือไหว้แล้วรีบเดินไปที่ข้างทีวี ซึ่งเป็นที่เก็บออมสินของตัวเองทันที แม่อยากให้การหยอดกระปุกเป็นนิสัยที่หนูจะทำไปจนโตๆ

prev // next