ไอโกะ...

วันนี้แม่มีเรื่องตลกๆ ของหนูอย่างละนิดอย่างละหน่อยที่คิดว่าถ้าแม่ไม่เขียนเอาไว้ อีกหน่อยก็คงจะลืม เพราะมันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยในชีวิตประจำวัน เริ่มจากเรื่องที่หนูกินพริกเลยดีกว่า เนื่องมาจากป๊าของหนูนั้น อยากจะให้หนูรู้จักกินอาหารให้ได้หลายรสชาติ ไม่ว่าจะเปรี้ยว เผ็ด ก็อยากจะให้หนูลอง จะได้ชินๆ เพราะฉะนั้น เวลาที่อาเน่ทำกับข้าวแบบมีพริก แล้วหนูเห็นคนอื่นกิน หนูก็จะชี้ๆ อยากจะกินบ้าง โดนเฉพาะผัดหมี่ใส่พริก เพราะหนูชอบทุกอย่างที่เป็นเส้นอยู่แล้ว มิวายที่อาเน่จะบอกว่ามันเผ็ด กินไม่ได้ แต่ป๊าก็จะส่งเสริมว่า เอาเลย ลองให้หนูชิมดู พอชิมดูหนูก็จะอ้าปาก แล้วก็เอามือเล็กๆ สองข้างพัดๆ ตรงปาก ท่าทางจะเผ็ดเหมือนกัน แต่ไม่ร้องไห้ หนูจะได้กินพริกแบบแอบแฝงแบบนี้บ่อยๆ จนแม่คิดว่าหนูเริ่มจะคุ้นเคยกับรสเผ็ดนิดๆ ได้แล้ว จนมีอยู่วันหนึ่ง แม่พาหนูไปเดินเล่นหน้าบ้าน หนูก็ตรงรี่ไปที่ต้นพริก แล้วก็เด็ดพริกเม็ดแดงๆ ตามอย่างที่เคยเห็นอาเน่เก็บบ่อยๆ จริงๆ แล้วหนูก็เด็ดพริกทุกครั้งที่เจอ แต่แม่ก็จะห้าม เพราะกลัวแสบร้อนมือ แต่หนูก็ไม่ค่อยฟังเท่าไหร่ คราวนี้แม่เลยขี้เกียจห้าม บอกให้หนู “กินเลย ไอโกะ กินเลย” แม่ว่าหนูอยากลองมานานแล้ว พอแม่บอกให้กิน หนูเลยเอาพริกมากัดสดๆ พอรู้รสเผ็ดเต็มๆ หนูทำหน้าเหย อ้าปากร้องอู้ เลย แต่หนูก็ไม่ร้องไห้อยู่ดี แม่เลยพาเข้าบ้าน เจอกูโจ้ กับอาเน่ หนูรีบเล่าให้ทุกคนฟังด้วยการชี้นิ้วไปนอกบ้าน แล้วก็ชี้ที่ปากตัวเอง ทำเสียงอู้อ้า แล้วก็เอามือพัดๆ ที่ปาก แม่บอกว่าหนูกินพริกมา อาเน่เลยบอกให้ไปกินน้ำ กูโจ้อุ้มหนูไปกินน้ำ แต่เวลาที่เรากินอะไรเผ็ดๆ แล้วกินน้ำ มันจะทำให้ยิ่งเผ็ดมากขึ้น หนูเลยโวยวายบ่นไม่เป็นภาษาใหญ่เลย

คุกเข่า

ตอนที่หนูโตๆ ขึ้นแล้วมาอ่านเรื่องนี้ หนูอาจจะคิดไม่ถึง เหมือนที่แม่เป็นก็ได้ แม่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเรื่องง่ายๆ อย่างการคุกเข่านี่ สำหรับการทำได้เป็นครั้งแรกนี่มันก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์สำหรับหนูเหมือนกัน สำหรับพ่อแม่ทุกคนแล้ว แม่คิดว่าส่วนใหญ่คงจะเฝ้ารอก้าวแรกของลูก คำพูดคำแรก แต่ไม่รู้จะมีใครคิดถึงการคุกเข่าครั้งแรกหรือเปล่า จริงๆ แล้ว แม่ก็ได้คิดหรอก มันเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า ด้วยอารมณ์ตอนที่หนูงอแงมากๆ มาเกาะแข้งเกาะขาจะให้อุ้มนั่นแหละ เวลาที่แม่ไม่ยอมอุ้มหนูก็จะตัวอ่อน ตัวพับไปซะเฉยๆ จนเมื่อวันก่อนหนูก็ทำตัวอ่อนตัวพับกับป๊า ป๊าดึงแขนหนูไว้เฉยๆ ไม่ยอมอุ้ม เข่าหนูเลยงอพับลงไปนั่งเป็นท่าคุกเข่า ป๊าต้องการเบี่ยงเบนความสนใจหนูจากอารมณ์งอแง เลยพูดออกมาดังๆ ให้ทุกคนฟังว่า “อุ๊ย..ไอโกะคุกเข่าได้ด้วย ไอโกะคุกเข่าเป็นแล้ว” แม่เลยผสมโรงว่า “เออ...จริงด้วย ไอโกะนั่งคุกเข่าได้แล้ว เก่งจริงๆ เลย” หนูก็เลยลืมเรื่องที่กำลังงอแงอยู่ ปล่อยมือจากป๊า แล้วก็นั่งมองท่านั่งของตัวเอง มียิ้มเขินๆ ด้วย ป๊าเลยบอกว่า “ไหน ไอโกะ ลองทำใหม่ซิ” หนูก็ลุกขึ้นยืน บิดขา เอี้ยวตัว แต่ก็ลงไม่ได้ ทุกคนขำท่าทางของหนูมาก ป๊าเลยช่วยด้วยการทำท่านั่งยองๆ แล้วคุกเข่าให้ดูแต่หนูก็ยังทำไม่ได้ ต้องช่วยจับ จนวันรุ่งขึ้น แม่ไปทำงานกลับมา อาเน่เล่าให้ฟังว่า “วันนี้ ไอโกะมันฝึกคุกเข่าทั้งวันเลย หมุนไป หมุนมา พอทำได้ครั้งนึง ก็ยิ้มดีใจ” ตอนนี้หนูทำได้คล่องแล้ว เดี๋ยวไปเช็งเม้งอาทิตย์นี้ แม่จะให้หนูโชว์ให้อาม่าดู

prev // next