ไอโกะ...

เมื่อเดือนที่แล้วป๊ามาบอกกับแม่ว่า ป๊าคิดว่าหนูมีความเข้าใจภาษาพม่าในระดับที่สูงกว่าภาษาไทยแล้วนะ แม่ถามว่าทำไมถึงคิดยังงั้น ป๊าก็เลยอธิบายให้ฟังว่า มีอยู่วันนึงที่ป๊าอุ้มหนูลงมาข้างล่างตอนเช้า ปกติแล้วป้าจินจะมาอุ้มหนูพาออกไปเดินเล่นนอกบ้านประมาณ 15 นาที ก่อนที่ ป้าจินจะกลับมาทำความสะอาดบ้านต่อ ป้าจินจะทำแบบนี้ทุกวัน แต่วันนั้นป๊าบอกว่าหนูไม่ยอมไปกับป้าจิน ป้าจินเลยหว่านล้อมชักจูงสารพัดวิธี “นาอู๊ลูกาแหล่มาน๊า....” หนูก็นิ่งฟัง แล้วก็ส่ายหน้า ป้าจินลองใหม่ “อูลาโมน๊าม่ะฮ้าหละ.....” หนูฟังเสร็จก็ส่ายหน้าอีก ป้าจินลองอีกที “จีจี๊วาว้ากะมาโหน่เม้หล่ะ....” คราวนี้หนูรีบโผไปหา ป้าจินทันที ป้าจินบอกให้บ๊ายบายป๊า หนูก็โบกมือบ๊ายบายเป็นอย่างดี ป๊า บอกว่าเวลาที่เราพูดภาษาไทยกับหนู หนูไม่เห็นตั้งใจฟัง และทำท่าว่าเข้าใจขนาดนี้เลย แม่คิดว่าน่าจะเป็นเพราะป้าจินพูดกับหนูแบบจริงๆ จังๆ เพราะป้าจินไม่รู้จะพูดกับใคร พูดอะไรไปก็ไม่มีคนเข้าใจ แต่พูดกับไอโกะ เข้าใจกันดีมั้ง ส่วนคนอื่นๆ เวลาพูดกับหนู ก็พูดไปเรื่อยเปื่อย ส่วนใหญ่จะคุยกันเอง เพราะคิดว่าหนูไม่เข้าใจ ไม่มีใครตั้งใจพูดกับหนูเหมือนป้า จินเลย บางทีแม่ก็สังเกตเห็นป้าจินคุยกับหนูกระหนุงกระหนิง หัวเราะกันคิกคัก แม่ก็สงสัยเหมือนกันว่าคุยอะไรกัน

แม่ซื้อหนังสือให้หนูหลายเล่ม เฉพาะก.ไก่ กับ ABC ก็มีอย่างละสองสามเล่มแล้ว ที่มีหลายเล่ม เพราะ ตอนแรกๆ ที่แม่ซื้อมา หนูจะฉีกเล่นเกือบหมด แม่เลยต้องซื้อมาใหม่ ตอนนี้ถึงแม้หนูยังจำตัวอักษรไม่ได้ แต่ก็จำรูปได้ โดยเฉพาะที่เป็นรูปสัตว์ หนูจะจำได้เยอะกว่าอย่างอื่น เวลาหนูอยากดูหนังสือ หนูจะหยิบหนังสือมาส่งให้แม่ แล้วก็จะรีบมานั่งตัก หนูชอบให้แม่ถามว่านี่รูปอะไร แล้วก็ตอบ บางทีหนูก็ตอบถูกหมด บางทีก็มั่วเหมือนกัน อาเน่เคยเล่าให้ฟังว่าหนูเคยเถียงกับป้าจินด้วย เรื่องรูปในหนังสือนี่แหละ แม่จำไม่ได้แล้วว่ารูปอะไร ป้าจินชี้ที่รูปแล้วก็พูดเป็นภาษาพม่า แต่หนูบอกเป็นคำที่แม่สอน ป้าจินก็พูดภาษาพม่าอีก หนูก็เถียงด้วยภาษาที่หนูจำได้ เถียงกันไปเถียงกันมา หนูไม่ยอมเลยร้องไห้เสียงดังเลย

มีคนเคยเตือนแม่เหมือนกันเรื่องคนเลี้ยงที่พูดภาษาไทยไม่ชัด จะทำให้เด็กพูดไม่ชัดด้วย แต่แม่ก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะป้าจินพูดภาษาไทยน้อยมากๆ ทุกครั้งที่ป้าจินพูดกับหนูก็จะพูดพม่า แม่ก็อยากให้หนูพูดพม่าได้เหมือนกัน แม่หวังว่าป้าจินจะอยู่กับเรานานเป็นสิบปี หนูจะได้พูดพม่าได้จริงๆ จนโต แม่คิดว่าป้าจินก็ดีใจเหมือนกัน ตอนที่แม่บอกให้น้องสาวป้าจินบอกป้าจินว่าให้สอนหนูพูดพม่า เพราะทุกครั้งที่ป้าจินไปแม่กลองกับเรา ป้าจินก็จะเล่าให้น้องสาวฟังอย่างภูมิใจว่าไอโกะฟังพม่ารู้เรื่อง นอกจากนี้ ป้าจินยังเอาจริงเอาจังมากขึ้นไปอีก ด้วยการลงทุนซื้อหนังสือแบบเรียนภาษาพม่ามาสอนไอโกะด้วย เล่มละตั้งสี่สิบบาท ป้าจินจะเก็บเอาไว้ในตู้ เวลาไหนที่หนูนึกอยากดูก็จะไปยืนชี้ๆ ร้องจะเอาที่หน้าตู้ แม่อยากรู้เหมือนกันว่าป้าจินจะสอนหนูอ่านภาษาพม่าได้ด้วยหรือเปล่า

prev // next