เมื่อเย็นวาน กูโจ้กลับมาจากทำงาน กำลังจะกินข้าว ไอโกะก็รีบไปปีนเก้าอี้ขึ้นโต๊ะกินข้าวตามเคย เพราะหนูชอบมาก ชอบหมุนถาดกลางโต๊ะ ชอบหยิบโน่นหยิบนี่บรรดามีที่อยู่บนโต๊ะ เวลาแม่นั่งเก้าอี้ หนูก็ชอบปีนขึ้นมานั่งบนตัก อยากจะมีส่วนร่วมไปซะทุกอย่าง แต่พอบอกให้กินข้าวของตัวเอง บางทีก็ดื้อ ไม่ยอมกิน แต่บางทีก็กินโชว์อย่างเอร็ดอร่อย

ตอนที่ แม่ ป๊า แล้วก็อาเน่ นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา อยู่ดีๆ หนูก็รีบเดินทึ่ดๆ มาหา หน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วก็พูดว่า “ไอโอะ..ทำ... ไอโอะ..ทำ..” ทุกคนก็สงสัยว่าหนูทำอะไร ช่วยกันถามว่า “ไอโกะทำอะไร” หนูยิ่งคิ้วขมวด มือชี้ไปที่โต๊ะกินข้าวแล้วก็พูดอีกว่า “ไอโอะ..ทำ...โจ้..” อาเน่สงสัย เลยเดินไปดู หนูรีบเดินนำไปชี้ที่เกิดเหตุ อาเน่ยังไม่ทันเห็น พอดีกูโจ้เดินเข้ามาจากหลังบ้าน อาเน่เลยถามกูโจ้ว่าหนูทำอะไร กูโจ้ก็งงๆ พอไปดูที่โต๊ะถึงได้เห็นว่า น้ำเสาวรสในขวดของกูโจ้หกเลอะเต็มโต๊ะเลย คงจะเป็นตอนที่กูโจ้เดินไปหลังบ้าน หนูอยู่บนโต๊ะคนเดียว หนูคงจะซนทำมันหกนั่นเอง ด้วยความที่ทุกครั้งเวลาที่หนูทำอะไรผิดๆ ทุกคนก็จะถามว่า “ใครทำ” ทุกครั้ง ไอโกะก็จะตอบว่า “ไอโอะ” หนูยังเด็ก ยังโกหกไม่เป็น เลยรีบเดินมาบอกก่อนซะเลย คราวนี้ไม่มีใครว่าหนูเลยซักคน ได้แต่บอกให้หนูขอโทษกูโจ้ หนูก็รีบยกมือไหว้ขอโทษทันที

ปล.หนูนับหนึ่งถึงสิบได้แล้ว คงต้องยกความดีความชอบให้อาเน่ ที่พยายามสอนหนูทั้งวัน แม่ได้ยินป้าจินสอนหนูนับภาษาพม่าเหมือนกัน แต่แม่ไม่รู้ว่าหนูก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว

ปล.2 จริงๆ แล้วหนูท่องจำได้มากกว่า เพราะหนูยังไม่เข้าใจจำนวน เวลาให้นับของว่ามีเท่าไหร่ หนูก็จะทำท่าชี้ไปเรื่อยๆ ทุกอย่างนับได้สิบหมดเลย

prev // next