ไอโกะ..

เมื่อวานนี้แม่กับป๊าพาป้าจินไปขึ้นทะเบียนที่สำนักงานเขตมา เนื่องจากป้าจินเป็นคนพม่า ถ้าไม่ขึ้นทะเบียนและไม่มีใบอนุญาตก็จะเป็นแรงงานเถื่อน จริงๆ แล้วป้าจินก็เป็นแรงงานเถื่อนมาสองปีกว่าแล้ว ปีนี้โชคดีเขาเปิดให้ขึ้นทะเบียนอีก แม่เลยต้องรีบพาป้าจินไป (จริงๆ ก็ไม่รีบเท่าไหร่ เพราะเขาให้ไปตั้งแต่วันที่ 1 แล้ว อาม่าโทรมาบ่นว่าแม่มัวแต่เถลไถลเดี๋ยวก็หมดเขตกันพอดี) แม่คิดว่าป้าจินคงจะสบายใจขึ้นถ้ามีใบอนุญาต เพราะที่ผ่านมา เวลาตำรวจมาตรวจตู้แดงหน้าบ้านเราทีไร ป้าจินต้องหลบไปหลังบ้านทุกที

ตอนที่กลับมาจากพาป้าจินไปขึ้นทะเบียน ป๊ายังพูดเล่นๆ ว่า น่าจะเอาไอโกะไปขึ้นทะเบียนด้วยซะเลย เพราะเดี๋ยวนี้หนูเริ่มเถียงป้าจินเป็นภาษาพม่าแล้ว หลังจากที่กูโจ้เป็นคนแรกที่ได้ยินหนูโต้ตอบกับป้าจินเป็นประโยค (ซึ่งกูโจ้ไม่เข้าใจ) พักนี้ทุกคนก็รู้สึกชินแล้วที่เห็นหนูคุยกับป้าจินด้วยภาษาที่เราไม่รู้เรื่อง ตอนแรกๆ ทุกคนพยายามถามหนู หนูก็อมยิ้มแล้วไม่พูดด้วย แต่ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วว่าถ้าหนูไม่ช่วย คนอื่นก็จะไม่เข้าใจ หนูก็เลยเริ่มบอกให้ทุกคนฟังว่าอะไรเป็นอะไร หนูจะพูดภาษาพม่าออกมา แล้วก็จะพูดต่อว่า “ป้าจินบอก” อย่างเช่น “ไอโกะซา...ป้าจินบอก” ซา แปลว่า อ้ำ (หม่ำ) เมื่อก่อนหนูจะนับเป็นภาษาพม่าเร็วมาก ฟังไม่ทันว่าหนูพูดว่าอะไร จนป๊าคิดว่าหนูต้องนับไม่ครบสิบแน่ แม่เคยถามป้าจิน ป้าจินนับให้แม่ฟังว่า ติ หนิ เตา ลี งา เฉ้า คุนิ ฉิ้ก กู กะเซ แต่ตอนนี้หนูรู้จักพูดช้าๆ ให้ทุกคนฟังทีละคำ เราเลยจับได้ว่าหนูนับได้ครบสิบ แต่หนูพูดไม่ชัด หนูพูดออกมาเป็น ติ หนิ เต้า อิ อ๋า เอ้า อุ่ อิ๊ อุ๊ เด

ก่อนนอนแม่ลองถามหนูหลายอย่าง (ที่แม่คิดว่าง่ายๆ และหนูน่าจะบอกได้) ว่าภาษาพม่าเรียกว่าอะไร

แม่ : ไอโกะ “นั่ง” ป้าจินบอกว่าอะไร

ไอโกะ : ไถ่

แม่ : แล้วกินข้าวล่ะ

ไอโกะ : มามาจา ป้าจินบอก

แม่ : แล้วฉี่ล่ะ

ไอโกะ : ชู้เป้า

แม่ : เจ็บล่ะ

ไอโกะ : โกโก๊นานา

แม่ : แล้วนกล่ะ

ไอโกะ : เบิ๊ด.. (ทำหน้าเด๋อแล้วพูดใหม่) แง

ป.ล. มีอยู่สองคำที่ป้าจินบอก แต่แม่ยังไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร คือ ปี๊โป่ กับ โอมาโย แม่คงต้องไปถามป้านวยคราวหน้า

prev // next