ไอโกะ...

เรื่องนี้เกิดขึ้นหลายวันแล้วล่ะ แต่แม่ลืมเขียน อาเน่เป็นคนเล่าให้แม่ฟัง พอดีวันนั้นกูเจินสอนคุมอง ตอนเช้าเลยอยู่บ้าน กูเจินก็เลยรับหน้าที่กล่อมไอโกะนอน กูเจินให้หนูนั่งตักแล้วก็แกว่งชิงช้าร้องเพลงเกอๆ ปาๆ เป็นภาษาจีนให้ฟัง (เพลงนี้หนูชอบมาก เวลากลางคืนก็ชอบพูดเกอๆ ปาๆ จะให้แม่ร้อง แม่ก็ร้องไม่ค่อยเป็น) หนูก็เคลิ้มๆ ตาปรือ เพิ่งจะหลับ พอดีกูโจ้โทรศัพท์มาจะคุยธุระกับกูเจิน อาเน่เลยเดินมาเรียกกูเจิน หนูกำลังนอนเพลินๆ อยู่หันมาลืมตาทำหน้ามู่ทู่ใส่อาเน่แล้วก็บอกว่า “นอนอยู่” แล้วก็หันไปหลับตาต่อ แม่ฟังแล้วก็เลยนึกถึงวันที่แม่กับป๊าพาหนูไปเดินเล่นหน้าบ้านแล้วหนูหกล้ม ร้องไห้เสียงดัง พอดีอี๊นิจโทรมา แม่เลยพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ พูดเสียงดังๆ ว่าอี๊นิจโทรมา แล้วก็ส่งโทรศัพท์ให้หนูพูด ได้ผล เพราะหนูหยุดร้องแล้วก็เอื้อมมือมารับโทรศัพท์ แต่พอได้โทรศัพท์ปุ๊บ หนูก็ร้องไห้ต่อทันที มือนึงก็เอาลูบหน้าเช็ดน้ำตา อีกมือนึงก็ถือโทรศัพท์แนบหู ปากก็บอกว่า “ร้องไห้อยู่” ป๊าได้ยิน ขำแทบตาย แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอี๊นิจถามหรือยังว่าหนูทำอะไรอยู่

prev // next