ไอโกะ...

นอกจากหนูจะเป็นเด็กช่างเถียงแล้ว หนูยังเป็นจอมเลียนแบบอีกด้วย จนป๊าบอกว่าทำยังไงได้ยังงั้นเลย วันก่อนป๊าซื้อข้าวโพดมากิน หนูก็ชอบกินเหมือนกัน แต่มันยังร้อนอยู แม่ขี้เกียจแกะทีละเม็ดให้หนู แม่เลยแทะแล้วก็เอาให้หนูกิน แม่รู้ว่าหนูไม่ถือหรอก เพราะหนูไม่รู้เรื่อง หนูก็กินไปเรื่อยๆ จนมันเย็นแล้ว แม่ก็เลยเอาให้หนูแทะเอง หนูชอบมาก ไม่ยอมปล่อยเลย ไปไหนก็ถือไปด้วย แทะจนจะหมดแล้ว บอกให้ทิ้งก็ไม่ยอม เอาอีกๆ อยู่นั่น จนต้องเปลี่ยนฝักใหม่ให้หนู คราวนี้ป๊าเลยบอกหนูว่าขอป๊ากินมั่ง หนูก็ใจดีแทะแล้วก็คายออกมาให้ป๊ากิน ป๊าหัวเราะ บอกว่า ดูสิมันทำเหมือนแม่เดี๊ยะเลย

ก่อนนอนหนูจะต้องดูหนังสือนิทานเป็นกิจวัตร ถ้าหนูให้แม่อ่านให้ฟังมันคงจะง่ายกว่านี้มาก แต่เวลาแม่อ่าน หนูจะไม่สนใจฟัง หนูจะชอบให้แม่ถามว่านี่ตัวอะไร สีอะไร ตัวอะไรอยู่ตรงไหน แล้วหนูก็จะทำมือแกว่งๆ หา แล้วก็ชี้ๆ จนเจอ บางทีแม่ก็จะถามว่ามีตัวอะไรกี่ตัว แล้วก็ช่วยกันนับ เราทำแบบนี้ทุกวัน จนวันนึง ในหนังสือมีรูปนกหลายตัว แม่ก็ถามว่า “ไอโกะ ดูสิมีนกกี่ตัว” เสร็จแล้วแม่ก็จับมือหนูจิ้มไปทีละตัวหนูก็นับไปเรื่อยๆ “หนึ่ง.. อ๋อง.. อ๋าม.. อี่.. ห้า..ตัวแน่” แม่ฟังแล้วอดขำไม่ได้ เพราะทุกครั้งเวลาแม่ถามว่าอะไรมีกี่ตัว แม่ก็จะนับ แล้วก็จบด้วย สี่ตัวแน่ะ เจ็ดตัวแน่ะ เป็นประจำ หนูก็เลยคิดว่ามันต้องพูดยังงั้นมั้ง

แล้วก็มีหนังสืออีกเล่มนึงเป็นเล่มเล็กๆ มันจะทำเป็นหน้าต่างเปิดได้ แล้วก็มีรูปสัตว์ต่างๆ ซ่อนอยู่ข้างใน ตอนแรกๆ แม่ก็เปิดให้หนูดูก่อน พอดูบ่อยๆ หนูก็จำได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน พอแม่ถามว่าในนี้มีอะไรน้า ให้หนูบอกก่อนจะเปิด หนูก็จะบอกได้ อย่างเช่นเป็นรูปเม่นอยู่ข้างใน พอหนูตอบถูก แม่ก็จะเปิดให้ดูแล้วแม่ก็จะทำเสียงตื่นเต้นว่า “อุ๊ย..เม่นจริงจริงด้วย” ทุกครั้ง จนหนูจำได้ เวลาที่หนูเปิดดูคนเดียว หนูก็จะพูดอยู่กะตัวเองว่า “ตัวไยน้า...” เสร็จแล้วก็เปิดมาดู พอเปิดปุ๊บหนูก็จะรีบพูดเลยว่า “ต่าย..จริง..จริง..ว่วย”

prev // next