ไอโกะ...

หนูรู้มั้ยว่าทุกคนในบ้าน พยายามจะสอนเรื่องต่างๆ ให้หนูทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการพูด หรือกิริยาท่าทาง บางอย่างสอนแป๊บเดียวหนูก็จำได้ บางอย่างก็ต้องสอนกันตั้งหลายครั้งกว่าจะจำได้ บางเรื่องสอนเท่าไหร่ก็ยังไม่สำเร็จ อย่างเรื่องที่หนูชอบกัดแม่ บอกเท่าไหร่ หนูก็ไม่จำ เผลอๆ เดี๋ยวก็กัด เวลาที่หนูกัด ถ้าแม่ทำท่าเจ็บร้องไห้แงๆ หนูจะรู้สึกผิดแล้วรีบมาเป่าๆ ให้ทันที แต่ถ้าแม่ทำท่าโกรธหนูแล้วทำหน้าโมโหมากๆ หนูจะทำหน้าบึ้งแล้วก็ตีแม่เลย ป๊าบอกว่าเป็นเพราะแม่ชอบมันเขี้ยวหนูแล้วก็งับหนูบ่อยๆ ทำให้หนูติดมาจากแม่นั่นเอง อีกเรื่องก็คือ หนูยังไม่รู้จักว่าอะไรผิด อะไรถูก วันก่อนหนูโยนแก้วน้ำที่แม่ใช้แปรงฟันลงบนพื้นห้องน้ำ ทำให้มันแตก แม่ก็เลยทำหน้าไม่พอใจใส่หนู หนูก็คงไม่ชอบที่แม่ทำหน้าอย่างนั้น หนูก็เลยแสดงความไม่พอใจใส่แม่ด้วยการตีแม่อีก แม่ก็เลยเดินหนี หนูก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เดินไปหยิบหนังสือมาดู ป๊าบอกให้หนูขอโทษแม่ หนูก็ไม่สนใจ แม่เลยแกล้งพูดดังๆว่า แม่ไปนอนที่อื่นดีกว่า แล้วก็เดินออกจากห้อง หนูรีบทิ้งหนังสือ แล้ววิ่งตามแม่ร้องไห้แล้วก็พูดว่า “ไอโกะไป..ไอโกะไป..หม่าม้า..ฮือฮือ” แม่เลยเดินกลับมานั่งที่เตียง หนูก็รีบปีนตามขึ้นมาทันที แม่เลยอุ้มหนูขึ้นมากอดแล้วถามว่า “ใครทำถ้วยหม่าม้าแตก” หนูก็ตอบว่า “ไอโกะ” แม่เลยถามต่อว่า “ไอโกะทำผิดใช่มั้ย” หนูก็ตอบว่า “ไม่ไจ้” แม่กับป๊ามองหน้ากัน แล้วก็อดขำไม่ได้ ป๊าบอกว่าตลอดมาที่หนูทำอะไรไม่ดี หนูยอมรับว่าเป็นคนทำหมด แต่ไม่ยอมรับว่ามันผิด เฮ้อ...แม่หวังว่าหนูจะรู้เร็วๆ นี้

ส่วนเรื่องที่ไม่มีใครสอนแต่หนูรู้จักพูดเองก็อย่างเช่น แม่บอกว่า “ไอโกะ...มากินข้าวเร็ว” แล้วก็ได้ยินเสียงหนูบอกว่า “ไอโกะ..ทำงาน” พอแม่เดินไปดูก็เห็นหนูกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ของกูโจ้ แล้วก็จิ้มนิ้วลงบนคีย์บอร์ดใหญ่เลย พอแม่จับตัวหนูมานั่งที่โต๊ะกินข้าว หนูก็เห็นลำไย แล้วหนูก็ร้องจะเอาลำไย หนูยังไม่ได้กินข้าว แม่ก็เลยไม่อยากให้หนูกิน แม่บอกหนูว่า “ลำไยมันเน่า เสียแล้ว กินไม่ได้หรอก” หนูกลับบอกว่า “ไอโกะกินได้”

prev // next