ไอโกะ…

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เราไปงานวันเกิดอาม่ากันที่บ้านคิ้ว คนมากันเต็มบ้านเลย หนูทำตัวไม่ได้ค่อยจะได้เรื่องเท่าไหร่เลย หน้าบูดซะเป็นส่วนใหญ่ ใครๆ ก็อยากจะเล่นด้วย หนูก็ไม่ยอมยิ้มให้ ยังดีที่ยอมยกมือไหว้ตามคำสั่งบ้างเลยพอกล้อมแกล้มไปได้ แต่อย่างน้อยหนูก็ยังพูดว่า “แฮ้บปี้เบิ๊ดเดทูยู” ให้อาม่าชื่นใจได้ ป๊าอุตส่าห์ซ้อมให้ก่อนจะไป ไม่เสียหน้าป๊าเท่าไหร่

พักนี้แม่รู้สึกว่าหนูพูดได้มากขึ้นมากๆ พูดได้เป็นเรื่องเป็นราว พูดประโยคได้ยาวขึ้น อย่างเช่น “อาเน่จ๋า...ไอโกะไปคุมอง” “ไอโกะไปหาพี่กิ่ง” “หม่าม้าจ๋า...ไอโกะเอานี้” แล้วก็มีบางประโยคที่หนูพูดได้ยาวจนคนฟังแล้วอึ้งและงงไปเลย เช่น “ใครมาเคาะประตูห้องของฉันนะอยู่ไหน” ที่หนูพูดได้ยาวๆ แบบนั้นก็เพราะมันเป็นชื่อหนังสือที่แม่อ่านให้หนูฟังตอนก่อนนอน เวลาที่หนูอยากดูแล้วหาไม่เจอ หนูก็จะถามหา เลยดูเหมือนหนูพูดได้เก่งมาก ตอนแรกแม่ก็อ่านทีละคำให้หนูพูดตาม เปลี่ยนเล่มโน้นเล่มนี้ไปเรื่อยๆ แม่ก็ไม่นึกว่าหนูจะจำได้ เพราะหนูไม่ได้พูดให้แม่ฟัง จนอาเน่มาเล่าให้ฟังว่า “วันนี้ไอโกะมันพูดอะไรก็ไม่รู้ว่า ใครมาเคาะประตูห้องของฉันนะ” แม่ถึงรู้ว่าหนูจำได้ พออีกไม่นาน หนูก็บอกอาเน่อีกว่า “ฉัน..อยาก..มี..เพื่อน..มา..คอย..เล่น..ด้วย..จัง” ประโยคนี้ก็อยู่ในหนังสือเล่มเดียวกันนั่นเอง เล่มนี้หนูชอบมาก เลยจำได้หลายอย่าง เวลาที่หนูทำท่าเอานิ้วชี้ที่ตัวหนังสือแล้วก็พูดไปด้วย เหมือนอ่านหนังสือออกเลย ใครเห็นก็ทึ่งไปตามๆ กัน แต่ความจริงแล้วหนูแค่จำได้เท่านั้นเอง

แต่บางเรื่องหนูก็ยังพูดผิดๆ อยู่อย่างเช่น เวลาแม่จะแปรงฟันให้หนู หนูก็จะไม่ยอม แย่งแปรงมาแปรงเอง แล้วก็พูดว่า “ไอโกะแปรงให้” ป๊าก็พยายามแก้ว่า “ไอโกะแปรงเอง” หนูก็ยัง “ไอโกะแปรงให้” อยู่นั่นแหละ นอกจากนั้น หนูยังพูดคำว่า “ดีกว่า”ได้สั้นมากอีกตะหาก อย่างเวลาที่หนูจะพูดว่า “ไอโกะเล่นอันนี้ดีกว่า” ก็จะเป็น “ไอโกะเล่นนี้กั่ว” บางทีก็ “ไอโกะกินนี้กั่ว” หมายถึงกินไอ้นี่ดีกว่า

ป๊าอยากให้หนูพูดเพราะๆ แต่ผู้ใหญ่บ้านเราไม่มีใครพูดคะขากับหนูเลย เพราะฉะนั้นเวลาที่หนูพูดกับใครๆ ก็จะสั้นและห้วนมาก อย่างเช่น “ไอโกะเอานี้อ่ะ” “อาบีไปไหนอ่ะ” “หม่าม้ากินไรอ่ะ” เพราะหนูเป็นเด็กคำว่า “อ่ะ” ของหนูมันจะชัดมาก ทุกคนก็จะสงสัยกันว่าทำไมหนูพูดอ่ะๆ แต่พอมานึกๆ ดูก็จะรู้ว่าผู้ใหญ่ทุกคนพูดกับหนูแบบนั้นโดยที่ไม่รู้ตัว เพราะว่าเราจะพูดอ่ะท้ายประโยคด้วยเสียงที่แผ่วมาก แต่เวลาที่หนูพูด หนูพูดออกมาชัดๆ เลยฟังแล้วห้วนมาก พอแม่บอกให้อาม่าฟัง อาม่าเลยบอกให้เลิกพูดอ่ะซะสิ แต่แม่คิดว่าคงจะเลิกกันยาก เพราะพูดกันทุกคนเป็นปกติ แม่หวังว่าอีกหน่อยหนูจะอ่ะได้แผ่วๆ กว่านี้อ่ะ

prev // next