.-.-. A I - K O .-.-.

nitchawan - ppuk - hinghoi - ssff   

older recent guestbook host design

หลายเรื่อง // 2004-10-08

ไอโกะ…

เดือนที่ผ่านมาดูเหมือนแม่จะยุ่งๆ แล้วก็มีแต่เรื่องไม่ได้ดั่งใจเยอะแยะไปหมด เลยขี้เกียจเขียนไดอารี่ไปด้วย ทั้งๆ ที่แม่จดไว้หลายเรื่องเลยเชียว เรื่องแรกก็เรื่องที่เราไปกินสุกี้เอ็มเคกันที่โลตัสเปิดใหม่ที่แม่กลอง กุ๊ง อาม่า แล้วก็อี้นิจนั่งข้างเดียวกัน หนูอยู่ตรงกลางระหว่างแม่กับปาป๊า พอสุกี้เดือดพร้อมกิน ป๊าก็ตักน้ำซุปใส่ถ้วยให้หนู รอให้มันเย็น ระหว่างนั้นทุกคนก็ต่างง่วนกับกิจกรรมการกินของตัวเองอยู่ แล้วจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงหนูร้องไห้ ปรากฎว่าหนูตักน้ำซุปจากหม้อสุกี้เข้าปาก มันเลยลวกลิ้นพอง หนูร้องไห้ใหญ่เลย ท่าทางคงจะทรมานน่าดู พอดีที่ร้านมียูนิฟขาย หนูชอบขอสุกแต่ดกินประจำ ปกติแม่ก็ไม่ค่อยอยากให้หนูกินเท่าไหร่ แต่คราวนี้อนุโลม เพราะน่าจะทำให้หนูลืมเจ็บได้มั่ง หนูเลยกินคนเดียวเกือบทั้งขวด ตอนที่กินยูนิฟหนูก็หยุดร้อง เพราะมันคงจะเย็นๆ ช่วยลดความเจ็บได้ แต่พอกินหมดแล้ว ออกจากร้านไปเดินซื้อของกัน หนูก็ร้องไห้ต่อ เอามือเกาๆ ที่ลิ้นแล้วก็น้ำลายยืดมอมแมมไปหมด พอขึ้นรถกลับบ้านหนูก็หลับเลย

เรื่องที่สอง...พักนี้หนูมักจะตื่นตอนตีสี่ตีห้าแล้วก็ปีนขึ้นมานอนกับแม่บนเตียงเป็นประจำ แม่ก็จะให้หนูนอนตรงกลาง หนูก็จะนอนดิ้นมากๆ ส่วนใหญ่จะเตะหน้าปาป๊าบ่อยๆ มีอยู่วันหนึ่ง ป๊าตื่นแล้วแต่ยังไม่ลุกจากที่นอน หนูก็ตื่นแล้วนอนกลิ้งไปกลิ้งมา แอร์ที่เราเปิดไว้มันก็ตั้งเวลาปิดไปแล้ว ป๊าเลยบอกว่า “ไอโกะ...ไปเปิดพัดลมเบอร์หนึ่งเร็ว” หนูก็หันไปหาป๊าแล้วถามว่า “ใครร้อนอ่ะ” แม่ก็ขำ ป๊าก็ขำ ไม่รู้จะว่ายังไง ป๊าก็เลยพูดซ้ำว่า “ไอโกะ...ไปเปิดพัดลมเบอร์หนึ่ง” หนูก็ไม่ยอมไป แต่ถามเหมือนเดิมว่า “ใครร้อนอ่ะ” จนปาป๊าต้องบอกว่า “หม่าม้าร้อน” หนูได้คำตอบแล้วถึงยอมปีนลงจากเตียงไปเปิดพัดลมให้

เรื่องที่สาม...หนูมีโทรศัพท์มือถือของเล่นอันนึงเป็นพลาสติกสีเขียว กูโจ้ซื้อให้ ตอนได้มาแรกๆ หนูก็ตื่นเต้นดีใจ แต่เล่นๆ ไป หนูก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะมันไม่สนุกเหมือนเล่นของจริง แต่หลังๆ นี้ก็เห็นหนูหยิบมาทำท่าพูดอยู่คนเดียวบ่อยๆ จนวันนึงป๊านั่งดูทีวีกับแม่ หนูเดินถือมือถือแนบหูมาใกล้ๆ ป๊าเห็นก็เลยแกล้งหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาพูดว่า “ฮัลโหล...ไอโกะอยู่มั้ย ไอโกะคุยกับใครเหรอ” ป๊าก็พยายามพูดโน่นพูดนี่ไปเรื่อยๆ หนูก็มองหน้าปาป๊า แต่ไม่ยอมพูดอะไร เดินอ้อมไปหลังโซฟาที่แม่กับป๊านั่งอยู่ แล้วแม่ก็ได้ยินหนูพูดว่า “เงินหมด...เงินหมด” โห...โฆษณานี่มันได้ผลจริงๆ เลยนะเนี่ย

prev // next