19/11/04

ไอโกะ...

วันก่อนกูเจินเล่าให้แม่ฟังว่า อาเน่ตำน้ำพริก แล้วก็เอาแครอทมาปอก เพื่อจะกินกับน้ำพริก เสร็จแล้วอยู่ดีๆ แครอทก็หายไปหัวนึง หาไม่เจอ กูเจินก็เดินหารอบบ้าน ไปเจอหนูถือหัวแครอทอยู่ที่โต๊ะนั่งเล่นข้างบ้าน กูเจินก็เลยถามหนูว่า "อ้าว...ไอโกะทำไมเอาแครอทอาเน่มาเล่นอย่างงี้"
หนูเลยชูแครอทให้กูเจินแล้วก็บอกว่า "เอาแครอทมาฝาก" กูเจินหัวเราะเลย สงสัยหนูจะดูมิวสิควิดีโอของน้องมายด์มากไป เลยอิน แล้วก็รู้จักอาศัยจังหวะที่ผู้ใหญ่เผลอ หยิบแครอทไปอีกตะหาก เพราะถ้ามีคนเห็น หนูคงไม่มีทางได้เอาไปแน่

เมื่อวานอาม่าโทรมาหาแม่เรื่องหวยที่หนูให้งวดนี้ เรื่องของเรื่องก็คือว่า เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาที่เราไปหาอาม่ากัน พอดีอี๊นิจซื้อกระดานแม่เหล็กให้หนู หนูก็เขียนอะไรเรื่อยเปื่อย ปกติหนูจะเขียนอะไรไม่ค่อยเป็นตัว นอกจากเลขหนึ่งสั้นๆ เลขหนึ่งยาวๆ ที่พอจะดูรู้ว่าเป็นอะไร แต่นานๆ ที หนูก็ฟลุ้คเขียนเป็นตัวได้เหมือนกัน อย่างเลขสอง เลขสาม เป็นต้น ครั้งนึง หนูเคยบังเอิญวาดเส้นกลมๆ วนไปวนมา มีจุด ดูเหมือนหน้าเด็กมีปากมีตาสวยมาก จนป๊าต้องเอากล้องถ่ายเก็บไว้ให้แม่ดู คราวนี้หนูก็ฟลุ้คเขียนเป็นเลข 18 เสียชัดเลย อาม่าเห็นก็รีบชี้ให้แม่ดูใหญ่บอกว่า "ดูไอโกะมันเขียนสิ 18 ชัดเลย เนี่ยฉันว่าจะซื้อ 19 ต้องซื้อ 18 ด้วยแล้ว" แม่ก็เลยบอกอาม่าว่า ระวังนะ เพราะไอโกะเคยหลอกอาเน่หมดไปหลายงวดแล้ว แถมยังหัวเราะชอบใจอีกเวลาคนคุยกันเรื่องหวย แต่แม่ก็รู้ว่าอาม่าต้องไม่พลาดแน่ สุดท้ายหวยออก 22 อาม่ายังอุตส่าห์บอกแม่ว่า "เนี่ย ถ้าฉันซื้อลอตเตอรี่อาจจะถูกนะเนี่ย เพราะมันมีสามตัว 918 " แม่เลยมาเล่าให้ป๊าฟังว่า "ดูสิ หลานรักบอกหวยผิด ไม่มีโวย แถมยังเข้าข้างกันเห็นๆ"

พออาม่าคุยเรื่องหวยเสร็จก็บ่นๆ กับแม่ว่า "เนี่ย แม่ว่าไอโกะมันสำเนียงชักจะเหมือนไอ้กิ่งเข้าไปทุกทีแล้วนะ" ไอ้กิ่งคือ พี่กิ่ง หลานสาวป้านวยอายุประมาณ 7-8 ขวบได้มั้ง ( ป๊าเรียกพี่กิ่งว่าเป็น "สาวกไอโกะ" เพราะเวลาหนูไปแม่กลองทีไร พี่กิ่งจะต้องคอยมาพะเน้า พะนอเอาอกเอาใจสารพัด) แต่แม่ก็ไม่รู้สึกว่าสำเนียงหนูจะเหมือนพี่กิ่งเท่าไหร่หรอก แม่รู้สึกว่าหนูเป็นคนเสียงใหญ่และห้วนมากกว่า ยิ่งเวลาฟังจากโทรศัพท์จะรูสึกชัดเลย

เมื่อเช้านี้ป๊าไม่สบาย ไม่ไปทำงาน เลยไม่มีใครพาหนูลงข้างล่าง หนูตื่นขึ้นมาก็ร้องเพลง แฮ้ปปี้เบิ้ดเดทู้ยู กูดม้อนิ่งทู้ยู เสียงแจ๋วๆ แต่เช้าเลย แม่ก็ง่วงๆ ขี้เกียจตื่น หนูก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมา จับแขนแม่มาหอมตามเคย นอนเล่นอยู่สักพัก หนูก็ทนไม่ไหว ถามแม่ว่า "หม่าม้า..ปากกาสีฟ้าอยู่ไหน กระดาษอยู่ไหน" แม่เลยต้องลุกขึ้นมาหยิบกระดาษกับปากกาให้หนูเขียนเล่น แล้วแม่ก็บอกหนูว่า "ไอโกะเขียนตรงนี้ (ที่พื้นปลายเตียง) นะ ห้ามเขียนที่นอน หม่าม้าจะนอนต่อ" เสร็จแล้วแม่ก็ปล่อยหนูเล่นคนเดียว แล้วแม่ก็นอนต่อ สักพักหนูก็มาเกาะข้างเตียงแม่ มือเลอะหมึกสีฟ้าเต็มเลย หนูชูมือให้แม่ดูแล้วก็บอกว่า "อากอห่อเชะนะ" แม่ฟังแล้วก็ไม่เข้าใจ คิดว่าหนูพูดภาษาป้าจิน เลยถามหนูว่า ""ไอโกะพูดอะไร หม่าม้าฟังไม่รู้เรื่อง" หนูก็พูดใหม่ว่า "เนี่ย อากอห่อเชะนะ" แม่ก็ยังงงอยู่ดี ถามหนูว่า "แปลว่าอะไร ไอโกะ" หนูก็ทำหน้าบอกไม่ถูก แม่เลยถามหนูว่า "ไอโกะจะลงข้างล่างมั้ย" หนูบอกว่าลง แม่เลยพาหนูลง พอเดินออกจากประตูห้องเรา หนูก็เห็นประตูห้องอาบีเปิดแง้มๆ อยู่ ได้ยินเสียงไดร์เป่าผม หนูเลยเดินไปชะเง้อแอบดู พอเห็นสุกแต่ดยืนเป่าผมอยู่ หนูพูดว่า "สุกแต่ด" ด้วยน้ำเสียงผิดหวังมาก แล้วก็เลยเดินลงไปข้างล่างต่อ ระหว่างเดินลงบันได แม่คิดว่าหนูคงยังคาใจอยู่ หนูเงยหน้าขึ้นมาบอกแม่อีกทีว่า "เช็ดแอกอฮอก่อนนะ" พร้อมกับยกมือที่เลอะหมึกมาให้ดู คราวนี้แม่ถึงเข้าใจว่าหนูจะบอกว่าให้เช็ดด้วยแอลกอฮอล์ล้างแผลนั่นเอง พอแม่ร้องว่า "อ๋อ...เอาแอลกอฮอล์เช็ดเหรอ" หนูเลยมีท่าทางสบายใจขึ้น พอแม่เล่าให้อาเน่ฟัง อาเน่เลยบอกว่า "กูโจ้น่ะซี เคยเช็ดให้มัน"

prev // next