ไอโกะ...

ตั้งแต่หนูอายุครบสองขวบเป็นต้นมา แม่ก็คิดๆ ว่ามีเรื่องอะไรที่หนูถึงวัยที่ควรจะทำได้แล้ว แต่ยังไม่ทำอยู่บ้าง เรื่องหลักๆ ก็คือ เลิกขวดนมกับบอกอึ บอกฉี่ ก่อนจะเกิดเหตุการณ์จริง เรื่องเลิกขวดนมนี่แม่พิจารณาแล้วว่า คงต้องให้ปล่อยไปก่อน เพราะว่าหนูยังกินข้าวไม่เก่ง ถ้าไม่กินนมด้วย เดี๋ยวจะไม่โต (วันก่อนที่แม่พาหนูไปคุมอง พอดีไปเจอพี่เลี้ยงน้องบัว เด็กที่มาเรียนคุมองเหมือนกัน เอานมขวดมาให้น้องบัวกินก่อนขึ้นไปเรียน แม่ถามดู ปรากฎว่าน้องบัวจะห้าขวบอยู่แล้ว ยังดูดขวบอยู่เลย คุณพี่เลี้ยงบอกว่าเดี๋ยวครบห้าขวบเดือนหน้าจะให้เลิกแล้ว คุยๆ กันอยู่ น้องบัวยังเผยความลับอีกว่า "หนูใส่แพมเพอร์สกลางคืนด้วยนะ" แม่เลยคิดว่า ไอโกะยังพอมีเวลา)

ส่วนเรื่องบอกอึบอกฉี่ แม่และใครๆ พยายามบอกหนูตลอดว่า เวลาปวดให้บอกก่อน หนูก็ฟัง แต่ทำไม่ได้ซักที ทั้งๆ ที่ตอนหนูขวบกว่าๆ หนูทำท่าเหมือนจะบอกเวลาอึได้แล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ กลายเป็นว่า หนูจะบอกว่า "ไอโกะอึแล้ว ไอโกะฉี่แล้ว" ทุกที แต่เมื่อสักอาทิตย์ที่ผ่านมา แม่คิดว่าน่าจะลองเอากระโถนมาให้หนูนั่งดีกว่า แม่เก็บเอาไว้ตั้งนาน เพราะหนูไม่ยอมนั่ง แต่คราวนี้ดูเหมือนจะใช้ได้ผล เพราะหนูรู้สึกตื่นเต้นเห็นกระโถนเป็นของเล่น ยอมนั่งฉี่แต่โดยดี แต่ก็ยังมีฉี่เรี่ยราดอยู่บ้าง เพราะหนูไม่รู้ว่าตัวเองปวด ดีที่อาเน่จับไต๋ได้ อาเน่บอกว่าต้องคอยเตือนหนู แล้วหนูถึงจะรู้ตัว อาเน่จะคอยถามว่า "ไอโกะปวดฉี่มั้ย ไปนั่งกระโถนเร็ว" ถ้าหนูปวด หนูก็จะรีบวิ่งไปนั่งกระโถนเลย ถอดกางเกงเองได้ด้วย แต่ตอนใส่ยังดึงขึ้นไม่ค่อยเรียบร้อย แต่ถ้าไม่มีใครคอยเตือนหนูก็ยังฉี่ลงพื้นเหมือนเดิม วันก่อนแม่เห็นก้นโป๊ๆ ของหนูอยู่ที่ซอกข้างโซฟา พอเดินไปดูเห็นหนูกำลังขมีขมันใช้กางเกงตัวเองเช็ดพื้นใหญ่เลย ตอนแรกแม่นึกว่าหนูทำน้ำหกเพราะ แม่วางแก้วน้ำไว้ตรงนั้น แม่แกล้งถามหนูว่า "ไอโกะทำอะไรน่ะ" หนูกำลังก้นโด่งเช็ดพื้นอยู่พอดี หันมาหาแม่ ทำเหมือนตกใจที่แม่จับได้รีบบอกว่า "ฉี่" แล้วก็โยนกางเกงลงพื้นไปเลย แม่เลยบอกว่า "ทำไมไอโกะไม่ฉี่กระโถนล่ะ ฉี่แล้วก็เช็ดให้แห้งด้วย" หนูก็เลยก้มลงไปเช็ดต่อ แต่มันไม่แห้งหรอก เพราะกางเกงหนูมันตัวเล็ก ไม่พอซับน้ำ (หนูทำอย่างที่แม่เคยทำ คือ ถอดกางหนูแล้วก็เอาไปเช็ดฉี่ที่เปียกเลย แต่ทุกครั้งแม่จะต้องไปเอาผ้าขี้ริ้วมาเช็ดซ้ำอีกที) แม่เลยต้องบอกให้หนูไปเอาผ้ามาเช็ดใหม่ หนูก็เลยเดินไปเอาผ้าอ้อมมาเช็ด ตั้งตกตั้งใจเช็ดจนแห้งหมดเลย

อีกเรื่องหนึ่งที่หนูพอจะทำได้เมื่อสองวันมานี้ คือ การขี่จักรยาน จักรยานคันนี้ป๊าซื้อให้หนูตั้งหกเจ็ดเดือนมาแล้ว เป็นจักรยานแบบที่ปั่นล้อหมุนฟรีได้ ป๊าไม่ยอมซื้อสามล้อแบบเด็กๆ ให้หนู เพราะป๊าบอกว่าการปั่นแบบนั้นมันไปทางเดียว ถ้าหนูหัดแบบนั้น หนูจะมีปัญหากับจักรยานจริงๆ หนูก็เลยได้จักรยานมาเลย โดยไม่มีสามล้อ (และรถหัดเดิน) แบบเด็กคนอื่น ตอนที่ป๊าเอาจักรยานมาครั้งแรก หนูก็ตื่นเต้นมาก แต่ขี่ไม่ได้เลย เพราะขาไม่ถึง ได้แต่จับๆ ป้าจินก็ตื่นเต้น พยายามจะสอนให้หนูขี่ให้ได้ แต่สุดท้ายก็รู้ว่ายังไม่ถึงเวลา เราก็เลยได้แต่มีจักรยานสีชมพูเป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นหนึ่ง และรอเวลากัน ไม่ค่อยมีใครสนใจกับจักรยานหนูเท่าไหร่เพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลานี่แหละ มีแต่ป้าจินคนเดียวที่ไม่ละความพยายาม ป้าจินอยากให้หนูเล่นได้ ก็เลยอุตส่าห์เอาเชือกมาผูก แล้วก็ลากให้หนูนั่ง แล้วก็พยายามสอนให้หนูเอาเท้าเหยียบที่ปั่น แต่หนูก็ไม่มีแรงกดลงไปอยู่ดี ก็เลยปั่นไม่ได้ แต่เมื่อวานซืนนี้ แม่อยู่ที่บ้านรถเอาไปซ่อม หนูก็จับจักรยานมาแล้วก็บอกแม่ว่า "ไอโกะขี่จักรยาน" แล้วหนูก็ปีนขึ้นไปนั่งขี่ (ถึงหนูจะขี่ไม่ได้ แต่ก็ปีนขึ้นปีนลงได้คล่องแคล่วมาก) แต่คราวนี้หนูออกแรงกดตรงที่ปั่นได้ แม้จะไม่ครบรอบ แต่รถมันก็เคลื่อนไปได้ แล้วหนูก็ฟรีที่ปั่นกลับมาแล้วกดลงไปใหม่ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ แม่นั่งมองอยู่ แล้วก็เลยบอกว่า "อุ๊ย..ไอโกะขี่จักรยานได้แล้ว" หนูดีใจมาก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แม่เลยบอกให้หนูทำให้อาเน่ดู แม่กับอาเน่เลยช่วยกันเชียร์ แล้วก็บอกให้หนูหันที่จับไปทางซ้าย ทางขวา หนูก็เลยพอควบคุมทิศทางได้แล้ว พอใครๆ กลับมาบ้าน หนูเลยขี่จักรยานโชว์ใหญ่เลย

prev // next