รักมั้ย

ป่าป๊า - ไอโกะรักป่าป๊ามั้ย
ไอโกะ - ถ้าไม่รัก ป่าป๊าไปเลยนะ (ป่าป๊าชอบขู่หนูแบบนี้)
ป่าป๊า - ตกลงรักรึเปล่า
ไอโกะ - รักสิ

เวลาไอโกะไปกวนอาเน่หรือป้าจินในครัว ป้าจินก็จะเอามะเขือเทศให้เล่น บางทีก็ได้มะเขือเทศลุกใหญ่ บางทีก็มะเขือเทศสีดาลูกเล็กๆ ที่ปลายมันแหลมๆ หนูก็จะเข้าใจว่ามะเขือเทศลูกเล็กมันต้องแหลมๆ ล่าสุดนี่อาเน่เอามะเขือเทศราชินี (ลูกเล็กๆ เหมือนกันแต่มันกลมๆ ไม่แหลม) ให้เล่น หนูเห็นแล้วก็ผิดสังเกต เลยบอกอาเน่ว่า "อาเน่ดูฉิ มะเขือเทศนี่ตูดมันไม่มีนม"

เมื่อตอนปีใหม่ เราไปแม่กลองกัน ป้าจินก็ไปด้วย ป่าป๊าเลยได้โอกาสให้น้องสาวป้าจินเป็นล่ามช่วยบอกป้าจินไม่ให้ตามใจไอโกะมาก เพราะป้าจินตามใจหนูมาก เอาอกเอาใจทุกอย่าง อุ้มทั้งวัน จนหนูไม่ค่อยจะยอมเดิน ป่าป๊าไม่อยากให้หนูเสียเด็ก ความจริงคนอื่นๆ ในบ้านก็ตามใจหนูเหมือนกันแต่ป่าป๊าก็คอยปรามได้เรื่อยๆ แต่ป้าจินนี่ไม่รู้จะเตือนกันยังไง เพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง พอไปแม่กลองทีก็จะบอกน้องสาวป้าจินที คราวนี้ป่าป๊าซีเรียสมาก ขนาดขู่ว่าถ้าตามใจมากๆ แบบนี้ เดี๋ยวจะไม่ให้เลี้ยงไอโกะแล้วนะ แม่ก็คิดว่าป่าป๊าพูดแรงจัง เห็นท่าทางป้าจินจ๋อยๆ แต่ก็ไม่คิดว่าเป็นอะไร แต่พอเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปแม่กลองกันอีก อาม่าเล่าให้ฟังว่า ป้าจินบ่นกับน้องสาวว่า ไม่รู้จะอยู่ได้หรือเปล่า ถ้าไม่ให้ตามใจไอโกะ เพราะป้าจินสงสารหนูมาก ป้าจินเล่าให้น้องสาวฟังว่า เวลาป้าจินถูบ้านอยู่ หนูก็ทำเป็นลงไปกองกับพื้นแล้วก็อ้อนว่า "จี่จี๊อุ้มหน่อย ไอโกะไม่มีขาแล้ว" แม่ฟังแล้วก็ตะลึงตึงๆ ไปเลย หนูเป็นได้ขนาดนี้เชียวนะ เฮ้อ...

เมื่อวันก่อนกูเจินเอาของขวัญที่จับได้จากงานปีใหม่มาให้ เป็นกล่องเครื่องเขียนหลายๆ อย่าง หนูเอามาให้แม่แกะให้ แม่กำลังจะแกะให้ แล้วก็นึกได้ว่า น่าจะมีเงื่อนไขซะหน่อยเลยบอกหนูว่า "ไอโกะนับหนึ่งถึงสามสิบก่อน" หนูก็อิดออดไม่ยอมนับ แม่เลยบอกว่า ถ้าไม่นับไม่แกะให้หรอก หนูก็รีบนับอย่างเร็วเลย "หนึ่งฉองฉามฉี่ห้าหกเจ็ดแป่ดเก้าฉิบ" แล้วก็หยุด แม่บอกให้นับต่อก็ไม่นับ แม่ต้องขู่อีก หนูเลยยอมนับต่อ แบบเสียไม่ได้ "ฉิบเอ่ด...ฉิบฉอง ฉิบฉาม ฉิบฉี่ แล้วก็หนึ่งร้อยแล้วนะ"

prev // next