ไอโกะ...

ตอนแรกแม่คิดว่าความรู้สึกกลัวผิด กลัวเสียฟอร์มนี่มันน่าจะเป็นตอนที่คนเราโตๆ กันแล้ว แม่ไม่คิดว่าเด็กๆ อย่างหนูก็เป็นด้วย

เวลาที่หนูเล่นอะไรที่ไม่ควรเล่น แล้วมีคนจับได้ แรกๆ หนูก็จะรีบโยนทิ้งทันที แต่หลังๆ นี่หนูจะใช้วิธีเอาไปซ่อนข้างหลังแทน แม่ก็จะใช้กำลังแย่งมา ถ้าเป็นของที่หนูรู้ว่าไม่ควรเล่น แต่ไม่ได้อยากเล่นมาก หนูก็จะคืนแม่แต่โดยดี แต่ถ้าหนูอยากเล่นมาก หนูจะร้องไห้เสียงดัง งอแงมาก ร้องจนกูเจินแกล้งบอกว่า "ไอโกะ ร้องอ้าๆๆ ยังงี้ เดี๋ยวแมลงวันมันเข้าปากเลยนะ" ตอนแรกหนูก็กลัว เลยหุบปากร้องอี้ๆๆ แทน ตลกมากเลย พอตอนหลังลืมไปแล้ว ก็กลับมาร้องอ้าๆๆ ตามเดิม

แต่เรื่องที่หนูทำผิดแล้วแอบซ่อน หรือปัดความผิดนี่ แม่ก็ว่ายังปกติ แต่เวลาที่แม่ถามอะไรแล้วหนูไม่แน่ใจนี่ หนูจะตอบแบบแทงกั๊กกลัวพลาดนี่สิตลกดี อย่างเวลาแม่ให้หนูเล่นหาภาพอะไรในหนังสือการ์ตูน ถ้ามันดูคล้ายๆ กัน แต่หนูไม่แน่ใจหนูก็จะบอกว่า "อันนี้รึเปล่า" วันก่อนแม่ก็เอาหนังสือที่มันสอนเรื่องขนาดมาให้หนูดู มันจะมีรูปภาพสิ่งของต่างๆ ขนาด เล็ก กลาง ใหญ่ แม่ก็บอกให้หนูดูเป็นตัวอย่าง แล้วแม่ก็จะแกล้งถามรูปอื่นๆ ว่าอันไหนอะไร ถ้าหนูมั่นใจ หนูก็จะตอบทันทีเลยว่า เล็ก ใหญ่ หรือกลาง แต่ถ้าหนูไม่แน่ใจ หนูจะทำทีเป็นพูดว่า "กลางรึเปล่า" หนูมักจะแทงกั๊กแบบนี้บ่อยๆ เลย แม่ฟังแล้วก็ตลกดี

ป.ล. เมื่อวานอาเน่เล่าให้ฟังว่า ป้าจินเอาตะกร้าที่ใส่เสื้อผ้าไอโกะ ออกมาพับเก็บใหม่ บังเอิญว่าในนั้นมันมีกล้องถ่ายรูปอันเก่าที่เดี๋ยวนี้เราไม่ได้ใช้แล้วหลงอยู่ด้วย พอหนูเห็น หนูก็ดีใจมาก รีบเปิดซองออกมาทำท่าส่องแล้วก็บอกว่า "จี่จี๊..ยิ้ม...จี่จี๊...ยิ้มฉิ" ป้าจินหัวเราะใหญ่เลย

prev // next