ไอโกะ...

เมื่อสองสามเดือนก่อนแม่ฟังวิทยุ แล้วเค้าประกาศรับคนไทยที่สามารถพูดภาษาพม่าหรือภาษาลาวได้ สงสัยจะรับไปทำงานพวกองค์กรอะไรสักอย่าง แม่ฟังแล้วก็กลับมาเล่าให้ป่าป๊าฟังว่า เออ น่าจะเอาหนูไปสมัครนะเนี่ย พูดพม่าชัดเชียว ความจริงก็เป็นเรื่องดีที่ป้าจินเป็นพม่าแท้ๆ ทำให้ป้าจินคุยกับหนูเป็นภาษาพม่า ไม่เหมือนป้านวยที่อยู่บ้านอาม่าที่เป็นกระเหรี่ยง ภาษาที่ใช้ก็เป็นภาษากระเหรี่ยง ไม่ใช่ภาษาพม่าแท้ๆ ที่คนพม่าใช้กัน

ยิ่งนานวัน แม่ก็ยิ่งรู้สึกทึ่งกับป้าจินว่าแม้จะเป็นคนเดียวในบ้านที่พูดภาษาพม่ากับหนู แต่ป้าจินก็สามารถสื่อสารกับหนูด้วยภาษาของตัวเองเป็นอย่างดี ไม่แพ้พวกเราที่ใช้ภาษาไทยกับหนูกันตั้งหกเจ็ดคนเลย แล้วแม่ก็รู้สึกว่าป้าจินจะคอยสังเกตว่าพวกเราสอนอะไรหนูบ้าง ป้าจินก็จะสอนตาม อย่างเมื่อไม่กี่วันก่อนแม่เพิ่งจะรู้ว่าป้าจินสอนหนูนับต่อจากสิบถึงสามสิบแล้วเหมือนกัน แล้วหนูก็รู้จักแยกสีต่างๆ เป็นภาษาพม่าได้หมดแล้วด้วย แม่เลยทดลองถาม ได้ความมาแบบนี้

สีเหลือง = อะไวยาว
สีแดง = อะนียาว
สีขาว = อะพิ้วยาว
สีน้ำเงิน = อะเมยาว
สีฟ้า = อะเปี๊ยนยาว
สีเขียว = อะเช้นยาว
สีส้ม = อะไวยาวนูนู่
สีชมพู = อะปั๊นยาว

แม่ยังไม่ได้ตรวจสอบกับป้าจินหรอกว่าหนูจำถูกหมดหรือเปล่า แต่เท่าที่แม่ถามดู หนูก็ตอบได้ทันทีโดยไม่ลังเล แม่เลยอนุมานว่าหนูคงจะจำได้แม่น พอคิดถึงเรื่องที่หนูตอบว่าสีอะไรเรียกว่าสีอะไรได้ แม่ก็ยังนึกแปลกใจว่า หนูนับเลขภาษาพม่ากับภาษาอังกฤษได้เหมือนกัน แต่ถ้าแม่ถามว่า เจ็ด เป็นภาษาพม่าว่าอะไร หนูจะตอบไม่ได้ หรือ seven คืออะไร หนูก็ตอบไม่ได้ แม่คิดว่าการเรียงลำดับคงจะมีส่วนทีเดียว แต่แม่คิดว่าอีกหน่อยหนูคงจะได้เอง

การที่หนูใช้สองภาษา (ฟังดูดีมากเลย คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าหนูเป็นเด็กอินเตอร์หรือลูกครึ่ง...ha..ha..) นี่แม่คิดว่าอาจจะทำให้หนูมีปัญหากับการเรียงคำในประโยคภาษาไทยเหมือนกัน แม่ก็จำไม่ได้ว่าตอนเฮียๆ ลูกคิ้วทั้งหลายเป็นเด็กน่ะ เคยมีปัญหาแบบนี้หรือเปล่า เพราะหนูจะเรียงคำผิดบ่อยๆ เช่น
“เดี๋ยวเล่นค่อยใหม่นะ
“ไอโกะไปจิ้มน้ำไข่” (หนูกลับมาเล่าให้อาเน่ฟังตอนที่เราไปเที่ยวเชียงใหม่แล้วเอาไข่ไปลวกในบ่อน้ำร้อนมา)
“คนนี้ชื่อใคร” (ถามตอนเห็นป้ายหาเสียง)
“มือซ้ายยังออกไม่มา” (แม่เอาผ้ามาพันตัวหนูไว้ให้มืออยู่ข้างใน แล้วหนูก็พยายามเอามือขวามาโผล่ตรงคอได้ข้างนึง )

ปล. เมื่อวันอ่อนอาเน่ไปธุระกับกูเจิน ไม่มีคนอยู่บ้าน แม่เลยพาหนูไปทำงานด้วย ขากลับแม่แวะเอาเมาส์ไปซ่อมที่เสรี พอกลับมาบ้านกูเจินถามว่า “ไอโกะ ไปไหนมา” หนูก็ตอบว่า “ไปเสรี” กูเจินถามต่อว่า “แล้วไอโกะ ไปทำอะไรที่เสรี” หนูตอบแบบหงุดหงิดว่า “ไม่ได้ไปทำอะไร้...ไปเดินเฉยๆ”

prev // next