ไอโกะ...

ตั้งแต่หนูได้มือถือพีซีทีอันเก่านั่นมา รู้สึกว่าหนูเริ่มจะติดมือถือเหมือนวัยรุ่นสมัยนี้ซะแล้ว อี๊นิจบอกแม่ว่า นี่แหละหัดนิสัยไม่ดีให้หนู อีกหน่อยก็ต้องซื้อของจริงให้หนูใช้จนได้ แล้วคราวนี้จะไปว่าลูกชาวบ้านเค้าได้ยังไงกัน เดี๋ยวอีกหน่อยเราคงได้รู้กัน

ปกติแม่จะชอบวางมือถือ ทิ้งไว้ตรงโน้นตรงนี้ตลอดเวลา แล้วก็มักจะถามใครต่อใครว่ามือถือแม่อยู่ไหน ใครเห็นบ้าง เรื่องแบบนี้ หนูก้ไม่พลาดเหมือนกัน มีอยู่วันหนึ่งแม่จะลงจากห้องนอนตอนเช้า แม่ก็พูดลอยๆว่า “มือถือหม่าม้าไปไหนนะ นี่ไง เจอแล้ว ไอโกะลงไปข้างล่างกันเถอะ” หนูก็รีบคว้าบี่บี๋ขึ้นมากอดแล้วก็เอามั่งเชียว “แล้วมือถือไอโกะล่ะ ไอโกะจะเอาลงไปด้วย” เสร็จแล้วหนูก็ยื่นบี่บี๋ให้แม่อุ้มแทน แล้วก็ถือมือถือเดินนำหน้าลงไปข้างล่างเลย

อีกครั้งนึงก็ตอนที่แม่กำลังจะโทรหาอี๊นิจ แม่เลยแกล้งถามหนูว่า “ไอโกะ โทรหาอี๊นิจมั้ย” หนูก็หยิบมือถือแม่ไปปิดๆ เปิดๆ ฝาเล่น แล้วก็บอกว่า “ไม่โทรหรอก” แม่เลยบอกว่า “ถ้าไม่โทรก็เอาของหม่าม้าคืนมา หม่าม้าจะโทรหาอี๊นิจ” หนูไม่ยอมคืน แต่ยื่นมือถือของหนูมาให้แม่แล้วก็บอกว่า “หม่าม้าใช้มือถือไอโกะจิ”

prev // next