ไอโกะ...

เมื่อวันก่อนแม่ไปเสรี เจอไม้อัดที่เจาะเป็นชิ้นส่วนต่างๆ ให้แกะออกมาประกอบเป็นตัวอะไรๆ ได้ ไม้อัดแบบนี้มาจากจีน ราคาถูกมากๆ อันละยี่สิบบาท ราคาแบบนี้บ้านเราคงทำไม่ได้ แม่เลยซื้อมาให้หนูอันนึงทำเป็นชุดโต๊ะและเก้าอี้กินข้าวตัวเล็กๆ ตอนกลางคืนแม่บอกให้ป่าป๊าช่วยประกอบให้หน่อย หนูรอลุ้นอย่างตั้งใจ แต่เนื่องจากของมันสมราคา ชิ้นส่วนที่ทำมามันไม่ค่อยพอดีกัน ใส่ไม่เข้า แม่เลยต้องไปเอาคัตเตอร์มาแต่งให้มันพอดี พอหนูเห็นแม่จับคัตเตอร์เฉือนๆ ไม้ หนูก็รีบบอกทันทีเลยว่า “หม่าม้า..ระวังมีดนะ เดี๋ยวโดนมือ เลือดไหลเลยนะ” เสร็จแล้วป่าป๊าก็เลยหยิบคัตเตอร์ไปใช้บ้าง แล้วป่าป๊าก็เลยแกล้งทำเป็นโดนมีด ร้องดังๆ ว่า “โอ๊ย...เจ็บจัง”
ไอโกะหน้าเสียเลย คิดว่าป่าป๊าโดนมีดจริงๆ หนูรีบก้มลงไปเป่ามือให้ป่าป๊า แล้วก็บอกว่า “ไอโกะบอกแล้วไง...”
“ป่าป๊าระวังสิ...เอามือออกมาห่างๆ นะ”

เรื่องรู้มากอีกเรื่องนึงก็ตอนที่กูเจินจะไปตลาดราม กูเจินเตรียมตัวจะออกไปพอดี หนูถามกูเจินว่า “กูเจินจะไปไหนน่ะ” กูเจินบอกว่า “กูเจินจะไปตลาดรามค่ะ” พอดีวันนั้นฟ้าครึ้มๆ แต่เช้า หนูคงได้ยินอาเน่เปรยๆ ว่า ฝนทำท่าจะตก หนูเลยรีบบอกกูเจินว่า “ฝนจะตกแล้วน่ะ...กูเจินอย่าไปเลย เดี๋ยวเปียกนะ”

นอกจากนี้ทุกครั้งที่หนูโดนยุงกัด หนูจะต้องร้องให้ทายาทุกครั้ง หนูชอบทายามากๆ เลย แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันน่าสนุกตรงไหน วันก่อนหนูก็ทำเป็นมาบ่นให้แม่ฟังว่า “ไอโกะโดนยุงกัดเนี่ย ยังไม่หายเลย เป็นตุ่มๆ อยู่เลย หม่าม้าเอายามาทาให้ไอโกะหน่อยสิ” แม่เลยเอายาหม่องมาให้หนู หนูดีใจรีบป้ายยาไปทาตรงแขนที่เป็นตุ่ม เสร็จแล้วก็เอามือทาวนๆ แล้วก็บอกแม่ว่า “เนี่ย...ตรงเนี้ยจับไม่ได้นะ ไอโกะทายาไว้ โดนตาก็ไม่ได้นะ เดี๋ยวแสบ”

prev // next