ไอโกะ...

ในที่สุดก็ถึงวันเดินทาง เราบินกับสายการบิน Eva ของไต้หวัน ที่แม่เลือกสายการบินนี้ก็เพราะว่ามันบินตรง ไม่ต้องแวะเปลี่ยนเครื่อง แล้วก็มีชั้น deluxe ที่จ่ายเพิ่มอีกไม่กี่พัน แต่ได้ที่นั่งใหญ่และสบายกว่า economy ทั่วๆ ไป คราวก่อนที่แม่กับอี๊นิจพากุ๊งกับอาม่าไปปราก กุ๊งบอกว่านั่งสบายดี แต่ปรากฏว่าเดี๋ยวนี้เที่ยวบินไปเวียนนา ไม่มี deluxe แล้ว เพราะเขาเปลี่ยนเครื่องรุ่นใหม่ เลยยกเลิกไป

แม่คิดว่าเขาเปลี่ยนเครื่องใหม่ ก็น่าจะดีกว่าเก่า ถึงจะไม่มี deluxe ก็เถอะ ซึ่งก็ดีกว่าคือมี interactive TV ให้ เลือกเล่นเกม ดูหนัง ฟังเพลง ได้ตามใจของแต่ละคน แต่ขนาดที่นั่งไม่ได้ใหญ่กว่าเดิม ทำให้สิ่งที่ดีขึ้น มันไม่ได้เป็นสิ่งที่กุ๊งต้องการ กุ๊งอยากนอนสบายๆ มากกว่า กุ๊งก็เลยบ่นนิดหน่อยว่า ทำไมไม่ไปการบินไทย แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการบินไทยมันใหญ่กว่าจริงๆ หรือเปล่า เพราะแม่ไม่เคยบินการบินไทยไปต่างประเทศเลย ถามอาม่าๆ ก็บอกว่ากุ๊งคิดไปเอง มันก็เท่าๆ กันนั่นแหละ

เนื่องจากเที่ยวบินนี้ บินมาจากไต้หวันก่อน ตอนที่เราเช็คอินก็เลยไม่มีที่ให้เราได้นั่งด้วยกัน ที่นั่งก็เลยกระจัดกระจาย แต่ก็ยังได้เป็นคู่ๆ กุ๊งนั่งกับเพื่อนกุ๊ง อาม่านั่งกับอี๊นิจ หนูนั่งกับแม่ เหลือแต่ป๊าต้องไปนั่งกับคนอื่น กว่าเครื่องบินจะออกก็เที่ยงคืนแล้ว ซึ่งก็เป็นเวลาที่ดี เพราะเป็นเวลาที่หนูเพลียมากแล้ว ขึ้นเครื่องแล้วก็หลับยาวไปเลย ที่นั่งข้างหลังเรามีเด็กไต้หวันอายุใกล้เคียงกับหนูเดินทางด้วยเหมือนกัน แม่ได้ยินเขาร้องไห้อยู่ตั้งนาน แม่เขาต้องอุ้มไว้ตลอดเวลา ลำบากเหมือนกัน โชคดีที่หนูไม่เคยมีปัญหากับการนั่งเครื่องบินเลย ตั้งแต่เล็กๆ แล้ว ไม่งั้นแม่คงไม่อยากพาหนูไปไหนๆ เหมือนกัน

แม่นอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ เพราะมันอึดอัดแล้วก็ไม่มีที่ให้ขยับตัวมากนัก งีบได้เป็นพักๆ พอหนูนอนได้เต็มอิ่มก็ตื่น หนูก็ชวนแม่เล่นโน่น เล่นนี่ไปตามเรื่อง ดีที่มีรีโมท TV ให้หนูกดเล่น เพลินๆ บ้าง พอตอนใกล้ๆ จะถึง หนูก็อารมณ์ดีร้องเพลงจีน เมยเมยเปย เสียงแจ๋วๆ ผู้หญิงไต้หวันที่นั่งข้างๆ ได้ยินก็อมยิ้มชอบใจ พอร้องจบ เขาก็ปรบมือให้ จริงๆ แล้วเพลงนี้ไม่มีใครสอนให้หนูร้องเลย แต่มันเป็นเพลงแรกที่อยู่ในซีดีที่แม่เปิดให้หนูฟังในรถบ่อยๆ อยู่ๆ หนูก็จำได้เอง ร้องได้เอง (แต่ไม่รู้ความหมาย แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน) ฟังแล้วก็น่ารักดี

prev // next