ไอโกะ…

หนูเป็นเด็กที่ชอบดอกไม้ตั้งแต่เล็กๆ เวลาเห็นอะไรๆ เป็นวงๆ กลมๆ ก็มักจะบอกว่าเหมือนดอกไม้เป็นประจำ พอแม่วาดรูปดอกไม้ให้ดู หนูก็หัดวาดตามได้สวยทีเดียว แต่เรื่องที่ทำให้แม่คิดว่าหนูช่างจินตนาการได้เข้าขั้นแล้วก็เมื่อตอนปีใหม่ที่ไปบ้านอาม่า หนูวิ่งเล่นกับป่าป๊าเสียงดังครึกครื้น เสร็จแล้วหนูก็บอก “ป่าป๊า..ยืน” ป่าป๊าก็งงว่าหนูจะทำอะไร ป่าป๊าก็ยืนเฉยๆ ให้ เสร็จแล้วหนูก็วิ่งเป็นวงกลมไปรอบๆ ป่าป๊า แล้วก็บอกว่า “นี่ไง ..เป็นดอกไม้เลย ไอโกะเป็นดอกไม้ ป่าป๊าเป็นเกสร” พอดีหนูใส่ชุดกระโปรงสีแดง แม่ก็เลยบอกว่า “โอ้โห...ไอโกะเป็นดอกไม้สีแดงด้วยนะเนี่ย” หนูหัวเราะชอบใจ แล้วก็พูดต่อว่า “ป่าป๊าเป็นเกสรสีเทา” (เพราะว่าป่าป๊าใส่เสื้อสีเทา) พอดีอาม่าเข้ามาได้ยินพอดี รีบโวยเลยว่า “เกสรที่ไหนมีสีเทา” แม่ต้องรีบอธิบายให้ฟัง แหม...อาม่านี่ช่างไม่มีจินตนาการเอาซะเลย

จินตนาการอีกครั้งหนึ่งของหนูซึ่งแม่คิดว่ามันน่าแปลกจริงๆ ไม่เข้าใจว่าหนูคิดออกมาได้ยังไง เรื่องของเรื่องก็คือ เช้าวันหนึ่ง หนูตื่นขึ้นมาแล้วก็บอกป่าป๊าว่า “ป่าป๊าลองจับมือไอโกะสิ มันเป็นบวกๆ” ป่าป๊างงอยู่แป๊บนึงแล้วก็คิดได้ว่า หนูนอนในท่าที่ทำให้มือชาหนึบๆ แล้วหนูก็ไม่รู้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร เลยบอกว่ามันเป็นบวกๆ

prev // next