ไอโกะ...

พักนี้หนูงอแงมากๆ เลย อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ เวลาพูดรู้เรื่องก็ดูเหมือนจะรู้เรื่องดี ไม่มีอะไร แต่เวลาไม่รู้เรื่องขึ้นมา ก็ร้องแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำให้แม่หงุดหงิดมากๆ เลย เวลาที่หนูร้องไห้แบบนี้ แม่จะทนไม่ค่อยไหว แล้วก็จะดุหนูแรงๆ บางทีแม่ก็สงสารหนูเหมือนกัน แต่จะปล่อยให้หนูงอแงแบบไม่มีเหตุผลก็ไม่ได้ แต่จะว่าไป หนูก็มีเหตุผลของหนูล่ะนะ อยากได้โน่น อยากทำนี่ พอแม่หรือใครๆ ไม่ให้ทำ ก็ร้องไห้ หนูคงไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมเหตุผลของหนู มันถึงไม่ได้รับการตอบรับ

แม่คิดว่าการที่หนูร้องไห้มากๆ ช่วงนี้ ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากน้องโอกิด้วย เพราะเวลาน้องร้อง ก็จะมีคนคอยอุ้ม คอยเอาใจ ไม่มีใครว่า เวลาที่น้องเบะปากร้องไห้ ใครๆ ก็ดูเหมือนจะชื่นชม แทนที่จะดุว่า หนูก็เลยพยายามจะร้องไห้เพื่อเรียกร้องความสนใจบ้าง แต่เวลาที่หนูร้องไห้ กลับมีแต่คนดุว่า แทนที่จะเอาใจเหมือนน้อง หนูก็คงไม่เข้าใจเหมือนกัน เลยยิ่งทำให้หนูร้องไห้ง่ายๆ (มั้ง)

เมื่อก่อนนี้ เวลาน้องร้องไห้ แม่ก็จะพยายามอธิบายว่า น้องยังเล็ก ยังพูดไม่ได้ จะเอาอะไรก็ต้องร้องไห้ ไอโกะโตแล้ว พูดรู้เรื่องแล้ว ไม่ต้องร้องไห้ จะเอาอะไรก็พูดดีๆ แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่ พักหลังนี้แม่เลยต้องคอยแกล้งว่าน้องเหมือนกัน เวลาร้องไห้ทั้งคู่ แม่ก็จะบอกว่า “เนี่ย ร้องไห้เก่งๆ ทั้งสองคนเลย หม่าม้าเหนื่อยแล้ว เลี้ยงไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวหม่าม้าเอาน้องไปให้คนอื่นเลี้ยงแล้วนะ” หนูก็จะบอกว่า “เดี๋ยวหม่าม้าให้น้องกินนม น้องก็ไม่ร้องแล้ว”

หลังจากนั้น มีอยู่วันหนึ่ง แม่อยู่ข้างบนห้องนอน หนูตามขึ้นมา แม่เลยถามว่า “น้องร้องไห้หรือเปล่า” หนูบอกว่า “ไม่ร้องเลย” เสร็จแล้วหนูก็พูดต่อว่า “เลี้ยงไหวมั้ย” แม่ งงอยู่แป๊บนึง แล้วก็นึกได้ว่า แหม หนูนี่ช่างจำจริงนะ ที่แม่เคยบ่นว่าร้องไห้เก่งๆ เลี้ยงไม่ไหวน่ะ หนูคงกลัวแม่เอาน้องไปให้คนอื่นจริงๆ มั้ง พอแม่บอกว่า “เลี้ยงไหวสิ” หนูก็เลยยิ้มแล้วก็บอกว่า “งั้นก็ไม่ต้องเอาไปให้คนอื่นนะ” แหม...ห่วงน้องขนาดนี้ จะเอาไปให้คนอื่นได้ไง

prev // next