.-.-. A I - K O .-.-.
ไอโกะ...
เมื่อวาน แม่กับป่าป๊าพาหนูไปดูหนังการ์ตูนเรื่องก้านกล้วยมา เป็นการพาหนูไปดูหนังเป็นครั้งที่สอง แม่คิดว่าแม่คงไม่พาหนูไปดูหนังอีกนาน นานมากๆ เลย แม่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเด็กคนอื่นๆ เค้าดูกันได้ แต่ทำไมหนูดูไม่ได้ นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
“ไอโกะ...ป่าป๊าจะพาไปดูหนังเรื่องก้านกล้วยนะ ไอโกะไปมั้ยคะ”
“ไปค่ะ..ที่มันมีทีวีใหญ่ๆ ใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ แต่เค้าไม่ได้เรียกทีวี มันเป็นจอภาพยนตร์”
“แล้วก็ปิดไฟมืดๆ แล้วก็ห้ามพูดด้วยใช่มั้ย ป่าป๊า”
“ใช่แล้ว ไอโกะอยากรึเปล่า”
“อยากไป๊...ไอโกะอยากไป”
แล้วหนูก็ตื่นเต้นดีใจมาก เฝ้ารอว่าจะได้ไปดูก้านกล้วย ตื่นแต่เช้า แต่งตัวชุดใหม่สวยงามจะไปดูก้านกล้วย
พอเข้าไปดูจริงๆ ได้สัก 30 นาทีมั้ง ก้านกล้วยถามถึงพ่อ แม่ก็นึกถึงฉากที่พ่อเป็นทหารไปสงคราม สู้กันอลหม่านครึกโครม ดนตรีกระหึ่มเร้าใจมาก
“ไอโกะอยากกลับบ้าน...”
“ตรงนี้ไอโกะไม่ต้องดูก็ได้ ไอโกะหลับตาสิ”
ผ่านไปอีก 10 นาที ก้านกล้วยหนีแม่ไปตามหาพ่อ ถูกคนไล่จับ วิ่งหนีใหญ่เลย
“ฮือๆ ไอโกะไม่อยากดูแล้ว...”
“นี่ไงๆ ชบาแก้วออกมาแล้ว”
“ไหน..”
“นี่ไงตัวสีชมพูนี่ไง ชบาแก้ว ชื่อเหมือนกิ่งชบาเลย”
อีก 5 นาที ก้านกล้วยไม่เจอพ่อ เลยกลับไปหาแม่ แต่แม่หายไปแล้ว
“ฮือๆ ไอโกะอยากกลับบ้าน”
“งั้นไอโกะนอนนะ ไม่ต้องดู นอนๆ”
ชบาแก้วพาก้านกล้วยไปหาคนเลี้ยง ก้านกล้วยถูกจับมัดเพราะบาดเจ็บ ร้องดิ้นใหญ่เลย
“ไอโกะจะกลับบ้านๆๆๆ”
แม่เลยต้องพาไอโกะออกจากโรง ระหว่างที่ป่าป๊าดูต่อจนจบ แม่ก็พาหนูไปนั่งระบายสี ไปดูเค้าเต้นบัลเล่ต์ เพลิดเพลินเจริญใจหนูมาก แต่แม่แสนเสียดายที่ไม่ได้ดูก้านกล้วย พอกลับบ้านอาเน่ถามว่าไอโกะไปดูก้านกล้วยมาเป็นไงบ้าง หนูบอกว่า “ก้านกล้วยถูกจับมัดด้วยนะอาเน่ ไอโกะไม่ชอบหรอก”
วันหลังโตๆ แล้วหนูไปดูหนังเองเลยนะ แม่ไม่พาไปอีกแล้ว เข็ด...
